Πολυτεχνείο!... 44η επέτειος!... Οι φανερές και οι κρυφές προθέσεις!...

17 Νοέμβρη 1973… 17 Νοέμβρη 2017

Τι σημαίνει άραγε αυτή η ημερομηνία; Σίγουρα μια στιγμή στον ιστορικό χρόνο. Ένας σταθμός στην ιστορία. Τι είδους σταθμός όμως; Μια γιορτή; Όχι, όχι γιορτή!... Ο λαός είχε νεκρούς εκείνη τη μέρα!... Νεκρά παιδιά!... Δεν γιορτάζουμε το θάνατο των παιδιών μας!... Μνημόσυνο ίσως; Όχι, ούτε μνημόσυνο!... Δεν ήταν θάνατος τυχαίος, ούτε θάνατος μάταιος!... Ήταν θάνατος ηρωικός, θάνατος χαμογελαστός, θάνατος υπόσχεση για την τελική δικαίωση και την τελική νίκη του λαού, απέναντι στους εκμεταλλευτές του , τους πολιτικούς εκπροσώπους των, τα μαντρόσκυλά τους.

Μια επέτειος λοιπόν… Επέτειος περισυλλογής, τιμής, μνήμης και υπόσχεσης. Μια επέτειος για να θυμηθούμε πάλι τα γεγονότα των ημερών εκείνων, να ξανασκεφτούμε τις αιτίες, τις αφορμές… Επέτειος τιμής στους αγωνιστές του τότε που δεν δίστασαν μπροστά στους κινδύνους, μπροστά στο ενδεχόμενο της ύστατης θυσίας. Και να σκεφτεί κανείς ότι ήταν όλοι τους παιδιά!...

Επέτειος υπόσχεσης πάνω απ’ όλα. Γιατί οι λαϊκοί αγώνες δεν αρχίζουν με το πάτημα ενός κουμπιού ούτε και τελειώνουν στον χρόνο μιας κινηματογραφικής ταινίας. Ο εχθρός είναι αμείλικτος. Και πανίσχυρος. Κι εμείς είμαστε εδώ, έτοιμοι να υποσχεθούμε ότι θα συνεχίσουμε στα χνάρια τους, ακολουθώντας τις επιταγές τους. Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι…

 

Γιατί αλήθεια γίνανε όλα αυτά, μήπως θυμάστε;

Θυμάμαι!... Ήταν χούντα… Μια δράκα συνταγματαρχών που θα ξεπουλούσαν και τη μάνα τους αν τους το ζητούσαν τα αφεντικά τους. Οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες… Οι Αμερικάνοι και η CIA!... Τα γεωπολιτικά παιχνίδια τους… Ο μεγάλος κίνδυνος του συστήματος… Ο κομουνισμός!...  Κι ο Μεγάλος Εχθρός… ο λαός!...

Στο βάθος ο λαός, όπως πάντα… Είχαμε και τότε καπιταλιστική οικονομική κρίση… Φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια, οργή… Ένας λαός φιμωμένος για πολλά χρόνια… Οι αγωνιστές, στα νησιά της εξορίας, στις φυλακές, στους θαλάμους βασανιστηρίων… Η καθημερινή μάχη για την επιβίωση… Η νεολαία, φοιτητές, μαθητές κι εργάτες να μάχονται ασυμβίβαστοι να χαράξουν το δρόμο τους για ένα μέλλον που θα τους αξίζει…

17 Νοέμβρη 1973…  Το έπος των τεσσάρων ημερών… Τα συνθήματα πολύ συγκεκριμένα κι όχι γενικόλογες νεανικές εκρήξεις εκτόνωσης,  όπως κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν να τα παρουσιάσουν…

Οι εικόνες ολοζώντανες… Το Πολυτεχνείο… Ο ραδιοφωνικός σταθμός… Οι φοιτητές, οι μαθητές οι εργάτες… Ο λαός στην Πατησίων να αυξάνεται όσο πέρναγαν οι μέρες… Η αστυνομία, ο στρατός, τα τανκς ο Θάνατος… Η Έξοδος… Οι συλλήψεις… Τα βασανιστήρια…

Όχι, δεν ήταν ήττα… Ήταν η νίκη της διαπίστωσης ότι ο λαός είναι ανίκητος αν πιστέψει στη δύναμή του… Γι’ αυτό και τον τρέμουν… Και τότε και τώρα.

Και τα συνθήματα… Ψωμί… παιδεία… ελευθερία… Κάτω οι ΗΠΑ… Έξω από το ΝΑΤΟ!... Θάνατος στον Ιμπεριαλισμό…

 

Η ώρα της υλοποίησης της υπόσχεσης

Την επόμενη χρονιά ή φασιστική Χούντα δεν υπήρχε… Είχαμε «δημοκρατία»… Για τον λαό δεν είχαν αλλάξει πολλά… Μόνο τα ρούχα του Μανωλιού.

Είμασταν όλοι εκεί στην Πρώτη Επέτειο… Το είχαμε υποσχεθεί… Τα συνθήματα έπρεπε να πραγματωθούν σε αγώνες… Αγώνες ταξικούς, αντιιμπεριαλιστικούς… Αγώνες για την ειρήνη, την κοινωνική απελευθέρωση Όχι δεν είχαμε τελειώσει... Όπως έλεγε και ο ποιητής:
«Τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα»…

 

17 Νοέμβρη 2017 – 44^η Επέτειος της Εξέγερσης

Σαράντα τέσσερις επέτειοι!... Ήμουνα νιος και γέρασα… Ήταν όλοι εκεί!... Όλοι;… Όχι, δεν έρχονταν πάντα όλοι… Κάποιοι δεν ήρθαν ποτέ!...  Δεν είδα ποτέ στην Επέτειο του Πολυτεχνείου στεφάνι του …ΣΕΒ, της Ένωσης Τραπεζών ή της Αμερικάνικης Πρεσβείας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης… Αλλά και οι πολιτικού τους εκπρόσωποι με τους υποτακτικούς… Κάποιοι δεν έρχονταν για πολλά χρόνια, μέχρι που ανακάλυψαν ότι η συμμετοχή «πουλούσε»… Κάποιοι κυβερνώντες έρχονταν δήθεν για να «τιμήσουν τους αγωνιστές»… Τι υποκρισία!... Την ίδια ώρα υπονόμευαν τους αγώνες, εξαγόραζαν συνειδήσεις, δυσφημούσαν το λαϊκό κίνημα και τους στόχους του… Μέχρι που τους ξερνούσε ο λαός σαν απόβλητα… Και άλλοι εμφανίζονταν στη θέση τους… Το μότο πάντα το ίδιο:
«Το Πολυτεχνείο είναι όλου του λαού… Η παρούσα κυβέρνηση, τιμώντας τους αγωνιστές, εργάζεται για την πραγμάτωση των πόθων του λαού και της νεολαίας…. για
περισσότερη δικαιοσύνη (σαν αυτήν που ήδη έχουμε;…)!...

περισσότερη κοινωνική προκοπή (αμάν, όχι άλλη… δεν μπορώ να αντέξω περισσότερο…)!

βαθύτερες παρεμβάσεις (έλεος… όχι πιο βαθειά…)!

Ο αγώνας τώρα …δικαιώνεται!...» Αυτά μας έλεγαν… Κι όσο μας τα ‘λεγαν, τόσο οι φτωχοί γίνονταν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι… Το πνεύμα όμως του «εθνικού εορτασμού» του Πολυτεχνείου, πάντα θριάμβευε!...

 

Το ηθικό πλεονέκτημα

 

Τώρα βέβαια, τα πράγματα έχουν πια αλλάξει… Προς το …καλύτερο φυσικά, τι φανταστήκατε!... Τώρα έχουμε κυβέρνηση αριστεράς»… Με ολίγον από «δεξιά» αλλά το «ηθικό πλεονέκτημα» παραμένει ισχυρό… Αυτό το συναντά καθημερινά ο καθένας παντού όπου κινούνται οι πολίτες αυτής της χώρας. Ορισμένες φορές μάλιστα, τα ίχνη αυτού του «πλεονεκτήματος» είναι ιδιαίτερα έντονα, θεαματικά θα έλεγα… Πάρτε για παράδειγμα πρόπερσι στο δημοψήφισμα. Επί εποχής Δεξιάς υπήρχε περίπτωση να ψηφίσετε «Όχι» και να σας βγει «Ναι»; Σε καμιά περίπτωση!... Το πολύ πολύ και μόνο αν ήταν απολύτως απαραίτητο, να μαγείρευαν λίγο το αποτέλεσμα ώστε να βγει εξ αρχής ναι και να διαφυλαχτούν επαρκώς τα προσχήματα… Ενώ η «κυβέρνηση του λαού» δεν κρύβεται… Τα λέει ανοιχτά!...

Δείτε τι γίνεται με τους άνεργους. Αυξήθηκαν όσοι εργάζονται με μειωμένα ωράρια, ώστε όλοι να βρουν χρόνο να συμμετάσχουν στον εορτασμό και την πορεία προς την Πρεσβεία.

Είπα για Πρεσβεία και το θυμήθηκα. Η κυβέρνηση ΠΦΑ εργάζεται συστηματικά και χωρίς να διστάζει μπροστά στις δυσκολίες, προκειμένου κάποια στιγμή να καταστεί η πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία περιττή…, Ήδη από πέρσι κάποιοι φρόντισαν να απαλείψουν από τις φωτογραφίες της ημέρας τα συνθήματα ενάντια στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ από την Πύλη του κτιρίου. Σε μερικά χρόνια, δεν θα πηγαίνει η πορεία στην Πρεσβεία… Θα είναι κι αυτό ένα «μέσο πίεσης» προς τις μεγάλες ελίτ και τα διαπλεκόμενα, αντί για πορεία προς την Πρεσβεία, να συμμετάσχουν σε εξορμήσεις δενδροφύτευσης του Υμηττού, στα πλαίσια της κίνησης «Όλοι μαζί μπορούμε!...».

 

Προσοχή!... Απειλούν να συμμετάσχουν!...

Πρόσφατα, τέθηκαν προς ορισμένα μέλη του κυβερνόντος κόμματος ερωτήσεις του τύπου: « εσείς οι Συριζαίοι, θα τολμήσετε φέτος να πάτε στην πορεία;» Η αντίδραση των ερωτωμένων υπήρξε άμεση και φρόντιζαν μάλιστα να μην μένουν ασάφειες γύρω από αυτήν την αποφασιστικότητά τους.

«Φυσικά και θα πάμε! Θέλει και ρώτημα;…» απαντούσαν έκπληκτοι, αλλά και αποφασισμένοι…

 

Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι λογική μια τέτοια αντίδραση. Γιατί ποτέ μέχρι σήμερα ελληνική κυβέρνηση δεν ενεπλάκη τόσο στην ικανοποίηση των αιτημάτων του ηρωικού Πολυτεχνείου. Και ειλικρινά, προσπαθώ από τώρα να φανταστώ πώς θα ήταν σε μια τέτοια περίπτωση το μπλοκ των δυνάμεων του κυβερνώντος κόμματος και του «λαϊκοδεξιού» συνεταίρου του, στη διάρκεια της Πορείας .

 

Μια πορεία αλλιώτικη από τις άλλες

Θα ήθελα για παράδειγμα να δω τους επικεφαλής της κυβέρνησης σε ζητήματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής, να πορεύονται και με ειδικά δρώμενα να μας εξηγούν τις τελευταίες συμφωνίες Τσίπρα - Τραμπ, στα πλαίσια των αμερικανονατοϊκών σχεδίων εμπλοκής της χώρας μας στις μελλοντικές πολεμικές συγκρούσεις στην Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.

Τον κ. Καμένο να μας εξηγεί τη συμφωνία αναβάθμισης της βάσης της Σούδας, τα σχέδια για νέα βάση στο Αιγαίο, αλλά και τα σχέδια για την αποθήκευση πυρηνικών. Τον κ. Βίτσα να μας παρουσιάζει τα σχέδια και τις συνολικές επιβαρύνσεις από τα εξοπλιστικά προγράμματα αγοράς νέων οπλικών συστημάτων ή αναβάθμισης των παλιών.

Χρήσιμη θα ήταν και η εμφάνιση στο συγκεκριμένο μπλοκ του βουλευτή μας κ. Σεβαστάκη… Να μας εξηγήσει το ακριβές περιεχόμενο της …«Επιτροπής Ελληνοϊσραηλινής Φιλίας του Ελληνικού Κοινοβουλίου (!)» στην οποία προΐσταται. Να μας ενημερώσει για το περιεχόμενο των πρόσφατων συναντήσεων (Θεσσαλονίκη και Λευκωσία) αντιπροσωπειών της Κύπρου, της Ελλάδας και του ..Ισραήλ Να μας εξηγήσει για τα σχέδια ασφάλειας που συζητούνται εκεί και που αποβλέπουν/ Και φυσικά, να μας εξηγήσει ο ίδιος τι είδους «ισορροπίες» εξωτερικής πολιτικής κρατιούνται σε αυτές τις συναντήσεις ανάμεσα στους τοπικούς χωροφύλακες του ιμπεριαλισμού και την πατροπαράδοτη φιλική σχέση της Ελλάδας με τους Παλαιστίνιους.

Τέλος καλό θα ήταν να μας ενημερώσουν όλοι μαζί  για τις εκτιμήσεις τους σχετικά με την πρόβλεψη της πιθανότητας ενός «απαντητικού χτυπήματος», όσο εμπλεκόμαστε όλο και πιο ενεργά στους τοπικούς και περιφερειακούς σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τους ανταγωνιστές τους.

Τελευταίες πληροφορίες ότι κατ’ εντολή του κ. Τραμπ, θα προσφερθεί από την πρεσβεία μπουφές και αναψυκτικό στους πορευόμενους, στο φώς της τελευταίας συνάντησής τους, ελέγχονται προς το παρόν ως μη ακριβείς.

 

Η παρουσία των …κομουνιστών στην πορεία

Εξέχουσα θέση σε μια τέτοια πορεία θα έχει προφανώς και το επιτελείο της κυβέρνησης που είναι επιφορτισμένο με την …πάλη των τάξεων, δηλ. το Εργασίας, Ασφάλισης και Πρόνοιας. Επικεφαλής του κλιμακίου θα είναι εκτός της νεαρής υπουργού και ο προκάτοχός της, ο …απόλυτος κομουνιστής κύριος Κατρούγκαλος, τιμής ένεκεν για τον ρόλο του στον επώνυμο ρόλο.

Εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι άνεργοι, νεομετανάστες κλπ. που θα συμμετέχουν στην πορεία, περιμένουν ανυπόμονα τον «σύντροφο» υπουργό, να του κάνουν διευκρινιστικές ερωτήσεις  και να διαμαρτυρηθούν …κοσμίως.

 

Και η "δημοκρατία" τους στον παζάρι της σπέκουλας

Ευτυχώς, οι Χρυσαυγίτες νεοναζί αρνήθηκαν να πάρουν μέρος στις εκδηλώσεις και την πορεία, σύμφωνα με τα πρότυπα του Καστελλόριζου.  Ο ίδιος ο Κασιδιάρης, όταν ρωτήθηκε σχετικά δήλωσε: «Αυτό αποκλείεται… Θα μας πάρουν με τις πέτρες!...» Γιατί γελάτε; Λίγα έχουμε δει μέχρι τώρα; Λίγα έχουμε να δούμε ακόμα;

 

Σαν επίλογος

Όσοι νομίζουν ότι με το να κλείνονται στον μικρό μίζερο γυάλινο κόσμο τους, παύουν να είναι αναγνωρίσιμοι και ότι μπορούν  να κρύβονται πίσω από σκοτεινές γενικολογίες, είναι βαθειά νυχτωμένοι. Ο κόσμος και μνήμη και κρίση έχει. Και αναγνωρίζει εκείνους που προσπαθούν να τον ρίξουν στη λογική της παθητικότητας, της ανάθεσης και της αποδοχής του μικρότερου κακού.

Σε κάθε περίπτωση και πέρα από κάθε σκωπτική διάθεση, το βάρος της επιτυχίας της πορείας για την εφετινή Επέτειο του Πολυτεχνείου θα πέσει για ακόμα μια φορά στην εργαζόμενη και σπουδάζουσα νεολαία που για μια ακόμα φορά θα δώσει τον δικό της ρυθμό. Και κοντά σ’ αυτούς θα βρεθούμε και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία να φωνάξουμε μαζί με τα παιδιά μας. Το κυρίαρχο  δίλημμα και στην περίπτωση αυτή είναι:

Πορεία εμπρός μέσω ρήξης  κι ανατροπής; Ή πορεία όπου μας επιτρέπει ο εταίρος

 

 

·       Στον Ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή – Η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική!...

 

·       Παλεύουµε για µία κοινωνία χωρίς κρίσεις, πολέµους, εκµετάλλευση

 

·       ΝΑΤΟ σημαίνει χούντες και πολέμοι!...

 

·       Κανένας στρατιώτης μας έξω από τα σύνορά μας!...

 

 

 

Ντίνος Χαραλαμπίδης έγραψε...

mypoliticalandhistoricaldiaries.blogspot,com

kostax@otenet.gr

Βλαντιμίρ Λένιν Η τέταρτη επέτειος της Οκτωβριανής Επανάστασης

Γράφτηκε: 18 Οκτώβρη 1921

Πηγή: Λένιν Άπαντα, Εκδότες Σύγχρονη Εποχή, τ. 44, σελ.144-152

Πλησιάζει η τέταρτη επέτειος της 25 του Οχτώβρη (7 του Νοέμβρη).
Οσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τη μεγάλη αυτή μέρα, τόσο πιο πεντακάθαρη γίνεται η σημασία της προλεταριακής επανάστασης στη Ρωσία, τόσο πιο βαθιά σκεπτόμαστε και την πρακτική πείρα της δουλιάς μας στο σύνολό της.
Σε πολύ γενικές γραμμές - και φυσικά κάθε άλλο παρά πλήρεις και ακριβείς - θα μπορούσαμε να εκθέσουμε τη σημασία και την πείρα αυτή με τα παρακάτω:

Το πρώτο και άμεσο καθήκον της επανάστασης στη Ρωσία ήταν καθήκον αστικοδημοκρατικό: να γκρεμίσει τα υπολείμματα του Μεσαίωνα, να τα σαρώσει τελειωτικά, να καθαρίσει τη Ρωσία απ' αυτή τη βαρβαρότητα, απ' αυτό το αίσχος, απ' αυτή την τεράστια τροχοπέδη για κάθε πολιτισμό και κάθε πρόοδο στη χώρα μας.
Κι έχουμε το δικαίωμα να είμαστε υπερήφανοι που κάναμε το ξεκαθάρισμα αυτό πολύ αποφασιστικά, πολύ γρήγορα, πιο θαρραλέα, πιο πετυχημένα, πιο πλατιά και πιο βαθιά - από την άποψη της επίδρασης πάνω στις πλατιές λαϊκές μάζες - απ' ό,τι η μεγάλη Γαλλική Επανάσταση πριν 125 και πάνω χρόνια...

– 28 Οκτωβρίου 1940 – Το «ΟΧΙ» σαν μύθος, σαν συμβολισμός και σαν ουσία (μέσα από κείμενα του Ι.Μεταξά)

Κάθε χρόνο τις μέρες αυτές, κάθε επετειακό κείμενο ή ομιλία που σέβεται τον εαυτό της, πρέπει να περιλαβάνει το χρονικό των ημερών… Ας αρχίσουμε λοιπόν τηρώντας την παράδοση, σε μια ασυνήθιστη και ίσως «αιρετική» προσέγγιση, αφήνοντας να μιλήσουν τα ίδια τα γεγονότα και οι πρωταγωνιστές τους:

Ένα «Όχι» που ποτέ δεν ειπώθηκε!

Στις 3.00 το πρωί της 28^ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι ξυπνάει τον Έλληνα δικτάτορα Μεταξά και του επιδίδει κατ’ εντολή της ιταλικής κυβέρνησης ένα επίσημο διπλωματικό έγγραφο. Στο έγγραφο αυτό που έχει τη συνηθισμένη μορφή τελεσιγράφου, αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα παρακάτω:

Λέσβος-Σάμος-Ικαρία ένα μικρό χρονικό του ΔΣΕ στα νησιά

Λέσβος

Αμέσως μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και την εγκατάσταση των εκπροσώπων της κυβέρνησης της Αθήνας στη Λέσβο, ένα μεγάλο κύμα τρομοκρατίας σάρωσε το νησί. Το 149ο Τάγμα εθνοφυλακής και ισχυρές δυνάμεις χωροφυλακής προχώρησαν απαρχής σε συλλήψεις, ξυλοδαρμούς, ακόμη και δολοφονίες δημοκρατικών πολιτών, ενώ παράλληλα άρχισαν το σπάσιμο των γραφείων των ΕΑΜικών οργανώσεων και τις καταστροφές των γραφείων και των τυπογραφείων των εφημερίδων, που οι εν λόγω οργανώσεις εξέδιδαν.

Ο λαός της Λέσβου

Ανοιχτή επιστολή προς κατασκηνωτές «ικαριόφιλους» (όπως λέμε …ζωόφιλους κλπ.)

 Ανοιχτή επιστολή προς κατασκηνωτές «ικαριόφιλους»
(όπως λέμε …ζωόφιλους κλπ.)

Πρέπει να ομολογήσω αρχικά ότι το κείμενο που ακολουθεί δεν το θεωρώ δικό μου. Εγώ απλώς μεταφέρω τα λόγια που θα έγραφε η μητέρα μου αν ζούσε σήμερα (έφυγε το 88)… Με τα ελληνικά της (τετάρτη δημοτικού έβγαλε πριν φύγει να δουλέψει στην πόλη), αυτά θα έλεγε πάνω κάτω. Μόνο μερικές λέξεις ίσως να άλλαζαν. Για παράδειγμα, τους «γκρούβαλους», εκείνη θα τους αποκαλούσε … «συκοφάδες», καθώς η μόνη ζημιά που της έκαναν ήταν να τρώνε τα σύκα από την καλή της συκιά. Αν βέβαια περνούσε κάποιος «ξένος» και την χαιρετούσε ευγενικά, η ίδια τον φώναζε μέσα από την «ποριά» και τον γέμιζε σύκα με το ζόρι πριν να φύγει.
Με αυτό το πνεύμα μας μεγάλωσε η μάνα μου λοιπόν

Πανηγύρια της Ικαρίας.- Παρελθόν, παρόν και μέλλον (μέρος Γ')

Πρώτα συμπεράσματα

Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει μέσα από όσα έχουν αναπτυχθεί μέχρι τώρα, είναι ότι απαντήσεις στα ερωτήματα που μας απασχολούν, δεν μπορούμε να έχουμε μέσα από στατικές θεωρήσεις και επικλήσεις του «μαγικού» και του «ανεξήγητου». Απαντήσεις μπορούν να δοθούν μόνο μέσα από βαθειά μελέτη της πραγματικότητας, με τις αντιθέσεις της, τις εντάσεις της, τις συγκρούσεις, τις διαιρέσεις και τις συνθέσεις της. Μιας πραγματικότητας που έρχεται βαθειά μέσα από το χρόνο, σμιλεύεται μέσα στις δυσκολίες και τα αδιέξοδα του παρόντος και διαμορφώνει εξελίξεις.

Πανηγύρια της Ικαρίας.- Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον (Μέρος Β’)

Η Ικαριώτικη κοινωνία και τα πανηγύρια της στο ξεκίνημα του 21^ου αιώνα

Στο πρώτο μέρος αυτού του κειμένου έγινε προσπάθεια να περιγραφεί ένα χαρακτηριστικό Καριώτικο πανηγύρι εκείνο του Χριστού στις Ράχες, και η πορεία του μέσα στο χρόνο, από τη δεκαετία του 50 μέχρι και σήμερα. Στο δεύτερο αυτό μέρος θα εξετάσουμε την εικόνα του πανηγυριού σήμερα, σε συνδυασμό με τη γενικότερη εικόνα οικονομική και κοινωνική της Ικαρίας, τις αλλαγές που έχουν συντελεσθεί και τα προβλήματα που ανακύπτουν.

Αναμφισβήτητα στις μέρες μας, τόσο η ικαριώτικη κοινωνία, όσο και τα πανηγύρια της

απέχουν πολύ από αυτό που ήταν στην δεκαετία του 50,

Πανηγύρια της Ικαρίας.- Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον (Μέρος Α’)

Προλεγόμενα

Η συζήτηση για τα προβλήματα γύρω από το παρόν και το μέλλον των καριώτικων πανηγυριών καλά κρατεί εδώ και δεκαετίες. Αναζωπυρώνεται και ξαναπέφτει σε ηρεμία. Διαφωνίες ξεδιαλύνονται και νέες ανακύπτουν. Ερωτήσεις τίθενται από κάθε ενδιαφερόμενο. Το ζήτημα είναι ιδιαίτερα σύνθετο, αυτό όλο και περισσότεροι το αντιλαμβάνονται. Υπάρχουν ιστορικές, κοινωνιολογικές, πολιτισμικές, οικονομικές, πολιτικές προεκτάσεις που η απολυτοποίηση ή η υποβάθμισή τους οδηγεί εύκολα σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Γενικά, η όποια ξερή συνθηματολογία ή ακόμα χειρότερα  οι στατικές διαπιστώσεις δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του σήμερα.

Περί "αριστεράς" ο λόγος...

 

Ο πολιτικός όρος "αριστερά" ξεκίνησε από το πρώτο (αστικό) κοινοβούλιο μετά τη γαλλική (αστική) επανάσταση και από τότε έγινε αναπόσπαστο μέρος του αστικού κοινοβουλευτισμού. Ξεκινώντας σαν χωροταξικός προσδιορισμός, στη συνέχεια τον συνέδεσαν με τον κοινωνικό προσδιορισμό, προβάλλοντας τη σύνδεσή του με την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των λαϊκών στρωμάτων.

Στα 230 σχεδόν χρόνια που πέρασαν, από τα "αριστερά (όπως βλέπει ο Πρόεδρος!) έδρανα των αστικών κοινοβουλίων, έχουν περάσει και συνεχίζουν να περνάνε άπειρα κόμματα και ομάδες με μια πανσπερμία πολιτικών και ιδεολογικών θέσεων. Οι πολιτικές ιδεολογικές "συγκρούσεις" με την κοινοβουλευτική "δεξιά", όσο έντονο χαρακτήρα και αν παρουσιάζουν, πάντα καταλήγουν σε λύσεις ταξικής συνεργασίας, στα πλαίσια της διάσωσης του συστήματος και της προστασίας του κοινοβουλευτισμού.

Είναι πολλοί εκείνοι που προσπάθησαν και προσπαθούν να επεκτείνουν τη χρήση του όρου και εκτός κοινοβουλίου, μιλώντας για "αριστερά κινήματα", "αριστερές ιδέες", "αριστερά συναισθήματα" κλπ. Στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι εκ διαμέτρου αντίθετη: Όσα κοινοβουλευτικά κόμματα προσπάθησαν να συνδεθούν με συνεπή ριζοσπαστικά λαϊκά κινήματα, ή όσες φορές συνεπείς ταξικές δυνάμεις προσπάθησαν να εισάγουν τον λαϊκό επαναστατικό ριζοσπαστισμό στα κοινοβουλευτικά έδρανα, είτε συμβιβάστηκαν-εξαγοράστηκαν και επέστρεψαν σε πολιτικές ταξικής συνέργασίας με μια δόση τεχνητού ριζοσπαστισμού, είτε εξοβελίστηκαν από τα κοινοβούλια και τέθηκαν σε διωγμό.

Στην Ελλάδα, ο όρος εμφανίστηκε για πρώτη φορά με την ίδρυση της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ). Όσο και αν η ιστορία έχει καταγράψει πολλά θετικά γεγονότα για τους λαϊκούς αγώνες στην περίοδο αυτή, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κομμάτι της δράσης της υπήρξε και η συνειδητή αποστασιοποίησή της από τον αγώνα των κομμουνιστών και του ΚΚΕ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολύ νωρίς στελέχη της εναντιώθηκαν στην προοπτική να συνδεθούν με τους κομμουνιστές, αποκλείοντάς τους από τις λίστες των εκλογών κι ας ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο, όπως με την περίπτωση Μπελογιάννη.  Η υποχθόνια πάλη ενάντια στο ΚΚΕ οδήγησε στην απόφαση της διάλυσης των κομματικών οργανώσεων το 1958, απόπειρα που επαναλήφθηκε το 89-90, υπό άλλες συνθήκες, αλλά με σημαντικά κοινά σημεία.

Στη σημερινή εποχή, ο όρος έχει κατ' αρχήν εκφυλιστεί εννοιολογικά, καθώς έχουν φτάσει ωρισμένοι να του κολλούν κάθε είδους συνθετικά και πρόσθετα όπως "κεντροαριστερά", "αριστερά της ευθύνης", "δημοκρατική αριστερά" κλπ. Μέχρι που έφτασαν κάποιοι πριν μερικά χρόνια να χαρακτηρίζουν τον Ομπάμα "ηγέτη της παγκόσμιας αριστεράς"! Επίσης, ο όρος έχει εκφυλιστεί και πολιτικά - ιδεολογικά, καθώς, στα πλαίσια της γενικότερης υποχώρησης του εργατικού λαϊκού κινήματος, οι θέσεις ακόμα και παραδοσιακών "αριστερών" κομμάτων, ολισθαίνουν όλο και περισσότερο σε θέσεις και πολιτικές της αστικής σοσιαλδημοκρατίας και όχι μόνο...

Συμπέρασμα: "Αριστερά" σημαίνει ταξική συνεργασία, στα πλαίσια του καπιταλισμού και διαχείρισή του, με στόχο τον εξωραϊσμό του στα μάτια των λαϊκών μαζών. Σημαίνει ταυτόχρονα "πολιτική αυταπάτη" και "πολιτική απάτη" Η διαφορά τους είναι όλη κι όλη ...τρία γράμματα. Τα δύο χρόνια διακυβέρνησης του Σύριζα και η εγκατάλειψη στην πράξη κάθε "αριστερού" προσήμου στην πολιτική του σε σχέση με τις διακηρ΄λυξεις και υποσχέσεις του, αποτελούν την καλύτερη απόδειξη για τον σημερινό εκφυλισμό της αριστεράς.

Η διαπάλη στο εργατικό επαναστατικό κίνημα είναι μία και μόνη: Ταξική πάλη ή ταξική συνεργασία; Μια διαπάλη που δεν κρίνεται στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτισμού, αλλά μέσα στους ταξικούς αγώνες. Όσο και αν είναι δύσκολο σε κάποιους να το καταλάβουν, στην κοινωνία έχουμε σε εξέλιξη πόλεμο ταξικό και ανελέητο. Τάξη εναντίον τάξης. Και με την έννοια αυτή, το ΚΚΕ, σαν μαρξιστικό λενινιστικό εργατικό επαναστατικό κόμμα, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να ταυτίζεται με τα διάφορα "αριστερά" κόμματα και ομάδες. Όσοι λοιπόν καλούν το ΚΚΕ να συνεργαστεί με την "αριστερά", καλό είναι πριν από την έκκλησή τους να σκέφτονται για ποια "αριστερά" μιλάνε και αν η "συνεργασία" που προτείνουν είναι τελικά προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, προωθώντας τον στόχο της τελικής αντεπίθεσης και της ανατροπής.

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που όταν καλούν το ΚΚΕ να συνεργαστεί με την "αριστερά", έχουν στο μυαλό τους δεύτερες σκέψεις... Στόχος τους δεν είναι κάποια (επίπλαστη) ενότητα των λαϊκών δυνάμεων - κάτι που έχει αποτύχει επανειλημμένα - αλλά η πίεση προς το ΚΚΕ, να παραιτηθεί από τις αρχές του, τις θέσεις και την ιστορία του και να ενταχθεί στις δυνάμεις του αστικού κοινοβουλετισμού, της διαχείρισης του αστικού κράτους και του εξωραϊσμού του καπιταλισμού. Να μεταλλαχτεί και να παίξει το ρόλο του δούρειου ίππου στις γραμμές του λαϊκού κινήματος.

Ας το ξεχάσουν λοιπόν. Σε τελευταία ανάλυση, αν κάποιος ισχυρίζεται ότι μιλάει στο όνομα του εργαζόμενου λαού, γιατί δεν προτείνει στις "αριστερές" παραφυάδες του συστήματος, να μεταλλαχτούν αυτές και να πλησιάσουν τις θέσεις του ΚΚΕ, αφού καθημερινά επιβεβαιώνεται η συνεχής αυτοδιάψευσή τους και οι καταστροφικές για το λαϊκό κίνημα συνέπειες της ερμαφρόδιτης μικροαστικής πολιτικής τους. Ή, εν πάσει περιπτώσει, ας θέσουν τις απόψεις τους στον ίδιο το λαό, με θάρρος και όχι με πολιτικές απάτες και ας τον αφήσουν να αποφασίσει εκείνος...