Οι "νόμιμοι" και οι "τζαμπατζήδες" - Μία άποψη μιας εργαζόμενης μητέρας

Τις μέρες που ακολούθησαν τον τραγικό θάνατο του παληκαριού στο Περιστέρι για ένα κολοεισιτήριο, ξεκίνησε μια έντονη συζήτηση ανάμεσα στους σχολιαστές των διαφόρων ηλεκτρονικών ειδησεογραφικών μέσων... Το θέμα κυρίως περιστράφηκε γύρω από την ανάγκη τήρησης των νόμων από όλους, γύρω από τους "τζαμπατζήδες" κλπ. Το σχόλιο που ακολουθεί αποτελεί την παρέμβασης μιας εργαζόμενης μητέρας στη συζήτηση και νομίζω λέει πολλά...


Υπάρχουν φορές που το μυαλό κολλάει, γιατί έννοιες που θα έπρεπε να μην έρχονται σε σύγκρουση, έρχονται και μάλιστα με δύναμη. Αντιτίθεται στην δική μου λογική ότι με ένα ΝΟΜΙΜΟΤΑΤΟ τρόπο, αυξήθηκαν κατά 12 ολόκληρα χρόνια τα όρια για την σύνταξη, ότι συνέδεσαν το προσδόκιμο ζωής με τον εργασιακό βίο, και αλίμονό μου , πάλι νόμιμα με βγάλανε από τα βαριά έστω κι αν στα 43 μου χρόνια έχω ήδη σκευρώσει, αλλά έχω ακόμα 24 χρόνια να δουλέψω. Και μου είπαν επίσης, και με βάση πολλούς νόμους, ότι δεν δικαιούμαι να απεργήσω, ούτε τότε, ούτε όταν πάντα με νόμιμο τρόπο μου έκλεβαν τα λεφτά από τα ένσημα και τα έδιναν άτοκο δάνειο στον βιομήχανο ή τα έκαναν δομημένο στα χέρια του τραπεζίτη. Μου είπαν επίσης ότι δεν δικαιούμαι να απεργήσω γιατί πολύ νόμιμα μου έκοψαν τον μισθό, όταν πολύ νόμιμα παίρνουν τις δικές μου κρατήσεις για τον ΟΑΕΔ για να πληρώνουν τα ένσημα ενός πιτσιρικά για να μην τα πληρώνει ο δικός μου εργοδότης. Πολύ νόμιμα μου ανακοίνωσαν ότι τα παιδιά θεωρούνται τεκμήριο και φορολογούνται, αλλά νόμιμα πάλι ο εφοπλιστής θα έχει 50 και παραπάνω φοροελαφρύνσεις.Είναι που έχουν προπέλα τα πλοία, ενώ τα παιδιά αποδεδειγμένα δεν έχουν. Οπότε ο ωμός εκβιασμός όταν τον κάνει ο εφοπλιστής είναι ‘’δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος’’ ενώ όταν κάνω εγώ απεργία, παρανομώ και κάνω κατάχρηση των δικαιωμάτων μου. Και είμαι πάλι παράνομη όταν έχω την απαίτηση όταν δουλεύουν και οι δυο γονείς σε μια οικογένεια, να μπορούν να έχουν στέγη, ρεύμα, φαί , νερό, ζέστη, ρούχα φάρμακα, εισιτήριο για το αστικό, αυτοί και τα δύο τους παιδιά. Αλλά όσο κι αν το προσπαθήσουν δεν μπορούν να τα έχουν, γιατί με 586 μικτά, έστω και επί 2, δεν μπορούν να τα αποκτήσουν. Κι όμως εγώ είμαι παράνομη και κάνω κατάχρηση δικαιωμάτων μου και όχι εκείνοι, που κλέβουν τα ταμεία, κλέβουν τους μισθούς, έχουν 50 φοροαπαλλαγές, έχουν φθηνούς εργάτες χωρίς ένσημα και χωρίς οχτάωρο. Και ζητάει και ο άλλος να έχω σαν γνώμονα την νομιμότητα. Το ζήτημα είναι τι κάνεις όταν η νομιμότητα έρχεται σε αντίθεση με την λογική. Γιατί είναι παράλογο, αλλά τελείως νόμιμο να θεωρείται πολυτέλεια το δικαίωμά μου να πάω από το ένα μέρος της πόλης στο άλλο (αν ο μισθός είναι 586 μικτά και το εισιτήριο 1,20 είναι πολυτέλεια). Και δεν είναι αυτός που αρνείται να το δεχτεί σαν πολυτέλεια, ο φταίχτης για την κατάντια της χώρας. Είναι αυτός που έχει 52-53 φοροαπαλλαγές, είναι αυτός που για να πάρει την άγονη γραμμή ‘’λαδώνει’’ τον υπουργό (υπόθεση Παυλίδη), είναι και οι πρόθυμοι να γίνουν υπουργοί για να λαδωθούν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν φταίει αυτός που δεν μπορεί να ζήσει θεωρώντας πολυτέλεια τα δικαιώματα του. Και επειδή κάποιοι το παράκαναν με το να ακούνε ότι για το χρέος φταίει ο σαλεπιτζής, ο καστανάς και άλλοι τέτοιοι φοροφυγάδες, ας πούμε μια είδηση που δεν θέλουν να ακούσουν. Την άκουσα τον Μάρτη ή τον Απρίλη, στον real fm. To 30% περίπου των βιομηχάνων, ως ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ εισόδημα, αυτό ντε που φορολογείται με 45% δήλωσαν 5 χιλ ευρώ- πιο λίγα δηλ από κάποιον που παίρνει το επίδομα του ανασφάλιστου υπερήλικα. Αφήνω στην φαντασία των υπολοίπων το πόσο ανεβαίνει το ποσοστό που έχει δηλώσει γύρω στις 10 χιλ. Και πάμε τώρα να κάνουμε την ερώτηση στον κ. Τζον. Πόσο μέσα βάζει κάποιος επιχειρηματίας το κράτος , όταν παίρνει άτοκα δάνεια, εργάτες με πληρωμένο ένσημο, επιδοτήσεις, πακέτα κτλ, κάνει ευνοικές ρυθμίσεις για τις οφειλές του στα ταμεία και φορολογείται για 5 χιλ ευρώ προσωπικό εισόδημα, ΝΟΜΙΜΑ ΝΟΜΙΜΟΤΑΤΑ ; Να που κρύβεται ο πλούτος που λείπει κ. ΤΖΟΝ και όχι στο εισιτήριο που πλήρωσε ή δεν πλήρωσε κάποιος.