Σκέψεις για μια φωτογραφία... Η αρχή είναι ο ένας...

Γράφει ο Κ. Χ. Χαραλαμπίδης

Η φωτογραφία και η ιστορία της ίσως είναι γνωστή στους περισσότερους. Για όσους την βλέπουν πρώτη φορά, ή ίσως θέλουν να φρεσκάρουν τη μνήμη τους, ας ανατρέξουν αρχικά εδώ
και μετά, όπου τους βγάλει ο ...Γούγλης.
Εγώ θέλησα να μείνω στη σημειολογία της. Την εικόνα ενός ανθρώπου που ξεχωρίζει μέσα σε εκατοντάδες. Που δε βλέπει τους άλλους. Εκείνοι όμως σίγουρα τον βλέπουν...
Πάει καιρός που με απασχολεί ένα ζήτημα, αλλά δεν έβρισκα τρόπο να συγκροτήσω τη σκέψη μου και να εκφραστώ. Η εικόνα του "μοναχικού μέσα στους πολλούς" γερμανού εργάτη, νομίζω με βοήθησε πολύ.

Για αυτούς που μένουν αδρανείς, περιμένοντας κάποιο "σωτήρα"... Γι' αυτούς που νιώθουν την πίεση της πραγματικότητας και απαντούν "Μπα... δε θα έρθει κανείς"..."Έλα μωρέ, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;" Σκεφτείτε: Αν όλοι πούμε στον εαυτό μας: "Μην πας, δεν θα έρθει κανείς". Πόσοι νομίζετε ότι θα πάνε; Αν όμως πούμε όλοι: "γώ θα πάω και δε με νιάζει αν έρθει άλλος"... Τί θα συμβεί τότε;

Αλλά και γι' αυτούς που βιάζονται να "παίξουν" τους επαναστάτες και οικτίρουν τους"άλλους"... Τους "καναπεδάτους"... Τους "αντιδραστικούς... Σκέφτηκε κανείς πόσο απέχει η σκέψη αυτού του εργάτη από εκείνην των υπολοίπων της φωτογραφίας; Ένα κλικ... Ένα τίποτα... Και η ιστορία αρχίζει να γράφεται από την ανάποδη.

Ας μην ξεχνάμε: Η αρχική απόφαση βρίσκεται στο μυαλό του καθενός. Η δράση του ενός θα φέρει το δεύτερο, τον τρίτο...
Η αρχή είναι ο ένας... όλοι είναι το τέλος... Και στη μέση η δράση... Η επανάσταση...
Ας σκεφτούμε σαν αυτόν τον εργάτη... Τι άραγε να περνούσε από το μυαλό του εκείνη τη μέρα;

Για όσους θέλουν να διαβάσουν γι' αυτόν, την ιστορία του, ας κοιτάξουν εδώ
http://en.m.wikipedia.org/wiki/August_Landmesser