Ορισμένα στοιχεία των τελευταίων εξελίξεων στο παλαιστινιακό πρόβλημα

Η «έγνοια» των ΗΠΑ για το Παλαιστινιακό - ο ΥΠΕΞ τους, έχει σχέση με ευρύτερες διευθετήσεις στην ευρύτερη περιοχή και το άνοιγμα του δρόμου για τις μπίζνες των μονοπωλίων.

Οι εξελίξεις στο παλαιστινιακό πρόβλημα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές. Η παρέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ και περιφερειακών δυνάμεων (Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Αίγυπτος, μοναρχίες του Κόλπου κ.ά.), οι πολύπλευρες πιέσεις και εκβιασμοί που ασκούνται για την επιβολή άδικης λύσης στο Παλαιστινιακό, αλλά και η παρέμβαση παλαιστινιακών οικονομικών συμφερόντων διαμορφώνουν μια σύνθετη κατάσταση. Η τοποθέτηση του Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής κ. Μαχμούντ Αμπάς, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε Ισραηλινό δημοσιογράφο στις 27 Γενάρη 2014, (θα δημοσιευτεί αύριο στον «Ριζοσπάστη») για την παρουσία του ΝΑΤΟ στα παλαιστινιακά εδάφη, ως δύναμη που θα πάρει τη θέση των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής, σε περίπτωση αποχώρησής τους, περιπλέκει παραπέρα την κατάσταση και εντείνει τις ανησυχίες όχι μόνο για την πορεία του παλαιστινιακού προβλήματος, αλλά και για τις γενικότερες εξελίξεις στην περιοχή, στην οποία οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Το ιστορικό των πρόσφατων διαπραγματεύσεων και τα οικονομικά συμφέροντα

Πρώτον, όπως είναι γνωστό, η διαδικασία των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ισραήλ και της Παλαιστινιακής Αρχής πάγωσε τυπικά το Σεπτέμβρη του 2010, όταν η παλαιστινιακή πλευρά διαφώνησε με την ισραηλινή, σε σημεία που σχετίζονται, μεταξύ των άλλων, με τους εποικισμούς, τους πρόσφυγες και την Ιερουσαλήμ. Παραμονές της διεξαγωγής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, στα τέλη Μάη 2013, που θα γινόταν (όχι τυχαία) στην Ιορδανία, με σύνθημα «Για την προετοιμασία των συνθηκών οικονομικής ανάπτυξης και σταθερότητας», εμφανίστηκε ως «διά μαγείας» μια διακήρυξη για: «Σπάσιμο του αδιεξόδου, για να ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο χωρών και για τον τερματισμό μιας σύγκρουσης που διαρκεί για περισσότερο από 60 χρόνια». Αυτήν τη διακήρυξη είχαν διαμορφώσει 300 Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί επιχειρηματίες που ελέγχουν το 60% του ΑΕΠ των δύο χωρών, και απαιτούσε: «Οι ηγέτες των δύο χωρών να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με σοβαρότητα και να βρουν λύσεις για τον τερματισμό της μεταξύ τους διαφοράς».

Στο πλαίσιο του Φόρουμ αυτού, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, πρότεινε σχέδιο 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ανάπτυξη της παλαιστινιακής οικονομίας. Αυτό προκάλεσε την παρέμβαση Παλαιστινίων επιχειρηματιών που άσκησαν έντονη πίεση για την επιστροφή της Παλαιστινιακής Αρχής στις διαπραγματεύσεις, χωρίς να έχει επιτευχθεί ούτε ένας όρος για επιστροφή σ' αυτές και πολύ περισσότερο σε συνθήκες που το Ισραήλ επιδεικνύει ιδιαίτερη επιθετικότητα και αρνείται το πάγωμα της κατασκευής των εποικισμών. Με τη λήξη των εργασιών του παραπάνω Φόρουμ, ανατέθηκε στο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού της Μ. Βρετανίας Τόνι Μπλερ ως απεσταλμένου του Κουαρτέτου (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ) και σε μια ομάδα διεθνών συμβούλων, το έργο εκπόνησης ενός οικονομικού σχεδίου, το οποίο αργότερα πήρε το όνομα «Οικονομική πρωτοβουλία για την Παλαιστίνη». Οπως αποδείχτηκε αργότερα, το σχέδιο του Κουαρτέτο, «συμπίπτει» με τις προτάσεις του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Τζον Κέρι και εν συντομία περιλαμβάνει:-- Κατασκευή 40 χιλιάδων διαμερισμάτων, με κόστος 35 έως 50.000 δολαρίων, το καθένα.
-- Εξαγωγή των εμπορευμάτων της Λωρίδας της Γάζας προς το Ισραήλ και τη Δυτική Οχθη.
-- Δημιουργία ενός παλαιστινιακού εργοστασίου τσιμέντου.
-- Προώθηση τουριστικών πακέτων ξένων και Αράβων τουριστών στην Παλαιστίνη.
-- Ανάπτυξη του τομέα φυσικού αερίου της Γάζας.
Υπενθυμίζεται, πως ο μονοπωλιακός όμιλος, παλαιστινιακών συμφερόντων, «Consolidated Contractors Company» (εδρεύει στην Αθήνα), έχει αγοράσει το κοίτασμα του φυσικού αερίου στη θάλασσα της Γάζας μαζί με την «British Gas». Το σχετικό συμβόλαιο δίνει στην «Consolidated Contractors Company» το ποσοστό 30% των κερδών, ενώ στην «British Gas» δίνει 60% και στην Παλαιστινιακή Αρχή 10%. Το συμβόλαιο υπογράφτηκε το 1999, διαρκεί 25 χρόνια και δε φαίνεται να έχει ακυρωθεί. Για το παραπάνω σχέδιο, εκφράστηκαν κριτικές από τμήματα της αστικής τάξης της Παλαιστίνης και εμμέσως από την ΠΑ που διαθέτει δεσμούς και συμμαχικές σχέσεις με τις μοναρχίες του Κόλπου.

Από κοινού ΗΠΑ και ΕΕ

Δεύτερο, σχετικά με τη γενικότερη κινητικότητα για το Παλαιστινιακό, εν μέσω πιέσεων και εκβιασμών, έχει σημασία η τοποθέτησης της κ. Αστον με την ευθύνη της επικεφαλής της ΕΕ για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, η οποία σε πρόσφατη ομιλία της, 20 Γενάρη, στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ ανέφερε, μεταξύ των άλλων, πως βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ, Τζ.Κέρι, σημειώνοντας ότι η ίδια θα μεριμνήσει ώστε οι αρχές, οι οποίες πρεσβεύει η ΕΕ, στο πλαίσιο της Ειρηνευτικής Διαδικασίας, να γίνουν σεβαστές από τα δύο μέρη.
Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι πολλοί ΥΠΕΞ των κρατών - μελών της ΕΕ, στις ομιλίες τους, αναφέρθηκαν στην «πλήρη στήριξη της πρωτοβουλίας Κέρι», σημειώνοντας ότι, σε περίπτωση αποτυχίας, δε θα πρέπει να αναμένεται σχετική, νεότερη πρωτοβουλία για τα επόμενα δέκα χρόνια, και η προοπτική της λύσης στη βάση των «δύο κρατών» θα απομακρυνθεί.

Επιβεβαιώνονται οι επισημάνσεις του ΚΚΕ για το Παλαιστινιακό

Στις συνθήκες αυτές, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία οι θέσεις και οι επισημάνσεις του ΚΚΕ σχετικά με το Παλαιστινιακό ζήτημα.
Οπως είναι γνωστό, το ΚΚΕ, σε προηγούμενες περιόδους «ευφορίας» που καλλιεργήθηκε για την επίλυση του Παλαιστινιακού, είχε ασκήσει κριτική τόσο στη Συμφωνία του Οσλο το 1993, όσο και συνολικά στη λογική του «Οδικού Χάρτη» που προβλήθηκε ως αποτελεσματικό μέσο επίτευξης συμφωνίας ανάμεσα στην Παλαιστινιακή Αρχή και το Ισραήλ, με την παρέμβαση των ΗΠΑ, στις σχετικές διαπραγματεύσεις στο Καμπ Ντέιβιντ, το 2000, και στη Σύνοδο της Ανάπολις το 2007.
Εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται ότι παραμένουν τα χρόνια προβλήματα για τη συγκρότηση και την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, παραμένει η κατοχή των εδαφών που άρπαξε το Ισραήλ στον πόλεμο των 6 ημερών, το 1967, παραμένει άλυτο το πρόβλημα της επιστροφής των προσφύγων, οι έποικοι αυξάνονται, διατηρείται το τείχος που κατασκεύασε το Ισραήλ. Παραμένει ο αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας, εκδηλώνονται συχνά επιθέσεις του Ισραήλ στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη.
Είναι φανερό πως η πολύμορφη επέμβαση ισχυρών, αλλά και περιφερειακών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, στην Παλαιστίνη έχει ως κύριο στόχο να αφοπλίσει το κίνημα της αντίστασης κατά της ισραηλινής κατοχής και να ενισχύσει δυνάμεις που θα συμφωνήσουν σε έναν πλήρη συμβιβασμό που δεν ευνοεί την πάλη για τη δημιουργία ανεξάρτητου, κυρίαρχου και βιώσιμου κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Τα ίδια τα γεγονότα, αναδεικνύουν τη σημασία ορισμένων βασικών θέσεων που σχετίζονται με τη διαδικασία αναζήτησης λύσης για το Παλαιστινιακό.
Πρώτο, η απόρριψη της θέσης που εξισώνει τον θύτη με το θύμα, που ακολουθούν οι ΗΠΑ, η ΕΕ, αλλά και η ελληνική κυβέρνηση.
Δεύτερο, η απόρριψη της θέσης που ενοχοποιεί το κίνημα της αντίστασης του παλαιστινιακού λαού στο όνομα της «τρομοκρατίας» και η ισχυροποίηση του μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό που είναι ο πραγματικός τρομοκράτης κατά των λαών. Οι λαοί έχουν υποχρέωση να αξιοποιούν, να χρησιμοποιούν όλες τις αναγκαίες μορφές πάλης, κατά των δυναστών τους, με στόχο την αντιμετώπιση κάθε περίπτωσης κατοχής, όπως στα παλαιστινιακά εδάφη για την κοινωνική απελευθέρωση, και την επίλυση του προβλήματος της εξουσίας προς όφελος των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.
Κάθε λαός, και ο παλαιστινιακός, πρέπει να έχει το δικαίωμα να αποφασίζει κυρίαρχα για το μέλλον του.
Το ΚΚΕ στηρίζει την πάλη για τη δημιουργία ανεξάρτητου, βιώσιμου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα στο Ισραήλ, την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τα παλαιστινιακά εδάφη.
Επίσης:
-- Το πάγωμα της εποικιστικής δραστηριότητας και την αποχώρηση όλων των εποίκων που έχουν εγκατασταθεί πέρα από τα σύνορα του '67.
-- Το γκρέμισμα του απαράδεκτου τείχους που διαχωρίζει την Ιερουσαλήμ.
-- Το δικαίωμα επιστροφής όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.
-- Την άρση κάθε αποκλεισμού των Παλαιστινίων, στη Δυτική Οχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.
-- Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστινίων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.
-- Την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα εδάφη του 1967, συμπεριλαμβανομένων των υψωμάτων του Γκολάν και της περιοχής Σεμπάα του Νότιου Λιβάνου.

Αναδημοσίευση από rizospastis.gr