Τον Ιούνιο του 2009 το γαλλικό κράτος πέρασε νόμο, με τον οποίο οι τράπεζες της χώρας υποχρεώνονταν να αποκαλύψουν όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις σχέσεις και τους δεσμούς τους με χώρες-περιοχές όπου «ευδοκιμούν» υπεράκτιες εταιρείες. Πλέον, οι γαλλικές τράπεζες είναι υποχρεωμένες να δημοσιεύουν μαζί με τις ετήσιες λογιστικές τους καταστάσεις τις δραστηριότητές τους, που σχετίζονται με τους φορολογικούς παραδείσους.
Ταυτόχρονα, οι αρμόδιες υπηρεσίες του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών εντατικοποίησαν τους ελέγχους με προηγμένα πληροφοριακά συστήματα και εξειδικευμένο προσωπικό. Τα αποτελέσματα αυτής της συντονισμένης, νομοθετικής και διοικητικής, προσπάθειας ήταν σημαντικά και κατάφεραν αξιόλογα πλήγματα στη φοροδιαφυγή αρκετών «μεγάλων ψαριών».
Στην Ελλάδα η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής των «εχόντων», στην πράξη, είναι πραγματικό ταμπού. Στα λόγια, βέβαια, όλοι οι υπουργοί Οικονομικών σκίζουν τα ρούχα τους για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αλλά τελικά παίρνουν μέτρα σχεδόν αποκλειστικά για τα περίπτερα και τις ταβέρνες. Άντε και για κανέναν υδραυλικό. Αλλά τις ξαδέρφες τους τις αφήνουν στο απυρόβλητο. Μάλλον για να αποφύγουν τις οικογενειακές σκηνές.
Αυτή είναι η πραγματικότητα στη χώρα μας, με τη φοροδιαφυγή των «μεγάλων» να είναι, περίπου, οικογενειακή υπόθεση: τράπεζες, εκδότες – μεγαλοεργολάβοι και λαθρέμποροι πετρελαίου κλέβουν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια φορολογικών εσόδων και επενδύουν μέρος τους στο ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων και στην προπαγάνδιση των Μνημονίων και των κανιβαλικών πολιτικών τους.
Οι τράπεζες είναι κυριολεκτικά ανεξέλεγκτες, αν και κρατικές πλέον, χάρη στο δημόσιο χρήμα που τις διέσωσε. Μέσα από το Ίντερνετ διαφημίζουν τη σύσταση offshore εταιρειών για τους πελάτες τους, χωρίς να φοβούνται τίποτα. Οι μεγαλοεργολάβοι οργιάζουν με τα πλαστά και εικονικά τιμολόγια (και όχι μόνο), ενώ οι λαθρέμποροι του ναυτιλιακού πετρελαίου σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, κλέβοντας -επί Μνημονίων- δημόσια έσοδα άνω του μισού δισ. ευρώ ετησίως!
Και αυτούς τους γίγαντες της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής καλείται να τις αντιμετωπίσει ένας τραγικά υποστελεχωμένος ελεγκτικός μηχανισμός με πληροφοριακά συστήματα που υπολειτουργούν και με διεφθαρμένους «ημετέρους» να καλύπτουν θέσεις-κλειδιά του φορολογικού μηχανισμού. Είναι σαν να στέλνεις ένα κουτσό κανίς να κυνηγήσει αγέλη λύκων. Η μόνη ελπίδα είναι να πεθάνουν οι λύκοι από τα γέλια.
Και για να συνειδητοποιήσουμε το ότι αν υπήρχε η πολιτική βούληση να τους πιάσουν θα τους έπιαναν, αρκεί η περίπτωση του Άκη. Τι έκανε ο Τσοχατζόπουλος; Ό,τι κάνουν όλοι οι όμοιοί του: ξέπλυνε και έκρυψε χρήμα μέσω offshore εταιρειών. Και τον έπιασαν. Επειδή ήθελαν -για λόγους που δεν θα αναλύσουμε σε αυτό το σημείωμα- να τον πιάσουν. Πώς τον έπιασαν;
Διαθέτοντας εξειδικευμένους οικονομικούς υπαλλήλους (ελάχιστους και πάλι) στην έρευνα για την υπόθεση Τσοχατζόπουλου και πιέζοντας ξένες κυβερνήσεις να δώσουν στοιχεία. Ξεκάθαρα πράγματα.
Τα ξεκάθαρα πράγματα όμως δεν είναι πάντα και απλά, ειδικά στα θέματα της φοροδιαφυγής. Γι” αυτό και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να πούμε στον κόσμο ότι μια αυριανή προοδευτική κυβέρνηση -που θα διαθέτει την πολιτική βούληση να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή των μεγάλων «ψαριών»- δεν θα έχει σημαντικά εισπρακτικά αποτελέσματα πριν την πάροδο τουλάχιστον δώδεκα μηνών. Κι αυτό διότι, από τη μια πλευρά, ο φορολογικός μηχανισμός είναι σχεδόν τελείως διαλυμένος και, από την άλλη, τα νομικά εμπόδια -όποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες και αν λάβουμε- καθυστερούν πολύ την είσπραξη των εσόδων.
Προς το παρόν όμως, απέναντι σε αυτήν την κυβέρνηση, που αφήνει στο απυρόβλητο τους μεγαλοφοροφυγάδες, κόβει συντάξεις, ξεπουλά τα πάντα και ετοιμάζεται να βγάλει στο «σφυρί» τις πρώτες κατοικίες των πολιτών, θα είμαστε αμείλικτοι: θα την ανατρέψουμε με κάθε κόστος. Όσο πιο γρήγορα γίνεται.
* Ο Γιώργος Κουτσούκος είναι οικονομολόγος και μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή avgi.gr
Αναδημοσίευση από Κουτί της Πανδώρας
No comments:
Post a Comment