"Έλα να βλέπω σκόνη!..." Το θαύμα και η τρέλλα του ικαριώτικου χορού!...

ΙΚΑΡΙΑ!
Μακρύ είναι το σώμα της/

Βράχος τα κόκαλά της/

Και τα ψηλά της τα βουνά/

Η ατσάλινη γροθιά της/

Το βίντεο μου το θύμισε, μια παλιότερη ανάρτηση στον αξιόλογο ικαριώτικο ιστότοπο  ikariamag.gr. Από την αξέχαστη εκπομπή της ΕΤ3, «Ελλήνων δρώμενα»…
Ένα αφιέρωμα στον ικαριώτικο χορό… Το σήμα κατατεθέν αυτού του μαγικού νησιού, της Ικαρίας… Αυτού του νησιού και των κατοίκων του που έρχονται μέσα από ένα όνειρο τριών χιλιάδων χρόνων… Περνάνε διαλεκτικά μέσα από την ιστορία την αρχαία, του Διονύσου και του Πράμνειου οίνου, του μεσαίωνα και των πειρατών,  του ουτοπικού «Voyage en Icarie” του E.Cabet, της «Ελεύθερης Πολιτείας της Ικαρίας» του 1912, των κοινωνικών αγώνων και της εξορίας, της μετανάστευσης και του αγώνα για επιβίωση… Και φτάνουν στο σήμερα, να παλεύουν με τα θηρία της αλλοτρίωσης, της αποξένωσης, της εμπορευματοποίησης, της καταστροφής των αξιών και των ανθρώπινων χαρακτήρων…

Για όσους γνώρισαν το νησί μέχρι τη δεκαετία του 50, δεν έχουν πολλά να δουν σήμερα από τα τότε… Εκτός από τον ικαριώτικο χορό… Ένα θαύμα του πώς μπορεί να επιβιώνει η ψυχή όταν οι ρίζες είναι τόσο βαθιές, που καμιά αρχή, καμιά εξουσία, κανένα δέλεαρ δεν μπορεί να την ξεριζώσει…

Γιατί ο ικαριώτικος χορός δεν είναι μόνο η μουσική του… δεν είναι το βιολί, δεν είναι τα βήματα, δεν είναι τα τσαλίμια του… Είναι η πανάρχαια ψυχή του σύγχρονου Ικαριώτη… Που με την πρώτη δοξαριά πετάγεται από τα κατάβαθα και αναποδογυρίζει ότι υπάρχει μπροστά της… Γκρεμίζει αρχές και προκαταλήψεις, παρασέρνει και ξεπλένει στο διάβα της ταμπού και συμβατικότητες… Διαλύει κάθε εγωισμό και ατομικισμό, αποκαθιστώντας στη θέση τους την αρμονική έκφραση της ατομικότητας και της ελευθεριότητας μέσα από τη συλλογικότητα… Όπως λέει ένας νέος Ικαριώτης κάπου... Ο Καριώτης είναι αναρχικός... Κι ο χορός του το ίδιο...

Σας καλώ να το δείτε μέχρι το τέλος… Αφήστε τη μουσική και το χορό στο υπόβαθρο… και προσέξτε τις αντιδράσεις των ανθρώπων όταν μιλούν για το νησί τους και τον ικαριώτικο χορό… Τις περιγραφές των μουσικών… τα πόδια και τα χέρια των πρώτων χορευτών… Τις κραυγές έκστασης των συμμετεχόντων, είτε σαν χορευτές, είτε σαν θεατές… Ένα τελετουργικό αρχαίου θεάτρου στον 21^ο αιώνα… Παρακολουθείστε το μαγικό πάντρεμα των ηλικιών… Όταν αρχίζει ο ικαριώτικος, στην πίστα θα δει κανείς συχνά τρεις γενιές ανθρώπων να γίνονται ένα…

Αυτή είναι η ελεύθερη ψυχή του Ικαριώτη, του Έλληνα… Αυτήν κανένα δε θα αφήσουμε να την καπηλευτεί, κανέναν να μας τη στερήσει…