Ποιος είναι ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι; Τι κρύβεται πίσω από την αποφυλάκιση;

Το όνομά του το ακούσαμε για πρώτη φορά την περίοδο 2000-2003, όταν εμφανιζόταν σαν ο παντοδύναμος μεγιστάνας ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης ιδιωτικής ρωσικής πετρελαϊκής εταιρείας, της Yukos… Στη συνέχεια τον είδαμε σαν πολιτικό αντίπαλο του Πούτιν, και διεκδικητή της ρωσικής προεδρίας… Ακολούθησαν κάποια χρόνια δικαστικών περιπετειών τόσο στη Ρωσία, αλλά και στις ΗΠΑ για να καταλήξει με βαριές κατηγορίες κατάδικος στις ρωσικές φυλακές από το το 2006… Εκεί αρχίζει ένας δεύτερος κύκλος που χαρακτηρίζεται από τις κατηγορίες των δυτικών για την υποτιθέμενη αναβίωση των παλιών αυταρχικών μεθόδων που διαπερνούσαν όλο το σύστημα διακυβέρνησης της Ρωσίας του Πούτιν, από τον πολιτικό μέχρι και τον δικαστικό τομέα. Οι κατηγορίες αυτές έπαιρναν υπόσταση στο πρόσωπο του Χοντορκόφσκι, και  συνοδεύονταν από ισχυρές πιέσεις για την αποφυλάκισή του. Φαίνεται ότι αυτές είχαν αποτέλεσμα, ώστε ο «πρώην» ρώσος ολιγάρχης να αποφυλακιστεί τελικά και να εγκαταλείψει το ρωσικό έδαφος.
Με αυτή την αφορμή, το όνομά του ήρθε στην επικαιρότητα για ακόμα  μια φορά, με συνέπεια, τις τελευταίες μέρες να τίθεται από πολλές πλευρές το ερώτημα του τίτλου. Μια διαφωτιστική απάντηση δίνει με το άρθρο που ακολουθεί ο Σουηδός οικονομολόγος και συγγραφέας William Engdahl. O  Engdahl, είναι ίσως ένας από τους λίγους με την πληρέστερη γνώση τέτοιων θεμάτων, καθώς εκτός από ειδικός σε ενεργειακά ζητήματα εδώ και 30 χρόνια, έχει ασχοληθεί με ζητήματα γεωπολιτικής της οικονομίας, έχει συμμετάσχει σε δεκάδες συνέδρια και ημερίδες, ενώ ταυτόχρονα εργάζεται σαν σύμβουλος σε αρκετές μεγάλες τράπεζες επενδύσεων.
Το αναφερόμενο άρθρο, δημοσιεύτηκε στις 24 Δεκεμβρίου σε ρωσικά διαδικτυακά μέσα, ενώ εδώ έχουν μεταφερθεί εκτενή αποσπάσματα.

Το άρθρο (σε μετάφραση Κ.Χ.):

Η αμετάκλητη καταδίκη, με απόφαση του ρωσικού δικαστηρίου, του παλιού μεγιστάνα του πετρελαίου Μιχαήλ Χοντορκόφσκι,

ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από την πλευρά πολλών κυβερνήσεων του δυτικού κόσμου, με προεξάρχουσα τη διοίκηση Ομπάμα. Όλοι βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν το ρωσικό δικαστικό σύστημα τουλάχιστον σαν τυραννικό. Αλλά ο πραγματικός λόγος για τον οποίο ο Πούτιν διέταξε τη σύλληψή και τη φυλάκιση του παλιού αφεντικού της Yukos, πέρασε και αυτή τη φορά μακριά από τα μικρόφωνα και τους προβολείς των ΜΜΕ. Όλοι ασχολήθηκαν με τον «ολιγάρχη» Χοντορκόφσκι και όχι με τις κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκε. Στην πραγματικότητα, το έγκλημά του δεν ήταν ότι ιδιοποιήθηκε μέρος του πλούτου του ρωσικού λαού, πληρώνοντας σαν αντίτιμο ένα εξευτελιστικό ποσό, την εποχή του Γέλτσιν, όταν διεξήχθηκαν αυτές οι εγκληματικές «συναλλαγές» καταλήστευσης της δημόσιας περιουσίας.
Στην πραγματικότητα, εκείνο που του στοίχισε, είναι ‘ότι αποτέλεσε τον σημαντικό και καθοριστικό κρίκο σε μια επιχείρηση των δυτικών  μυστικών υπηρεσιών να αποδομήσουν  και να καταστρέψουν ολοκληρωτικά εκείνα ακριβώς τα στοιχεία που επέτρεπαν στο ρωσικό κράτος να λκειτουργεί, έστω και στο ελάχιστο όριο. Και από αυτή την άποψη, μπορεί κάποιος να πει ότι η ρωσική δικαιοσύνη έδειξε μεγαλύτερη επιείκεια  απέναντί του, σε αντίθεση με τις πρακτικές των ΗΠΑ ή της Μεγάλης Βρετανίας, όταν πρόκειται για δίκες και καταδίκες δικών τους εγκληματών με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Για παράδειγμα, η φυλακή του Γκουαντανάμο με τα βασανιστήρια, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της διγλωσσίας των ΗΠΑ και σε αυτό το σημείο.

Σύμφωνα με το επιμελώς διατυπωμένο στα πλαίσια της «πολιτικής ορθότητας» άρθρο της Wikipedia, Η πετρελαϊκή εταιρεία Yukos ήταν μια εταιρεία που εμφανίστηκε ξαφνικά από το 2003 στη Ρωσία, κάτω από τον έλεγχο του ρώσου ολιγάρχη Μ. Χοντορκόφσκι. Η Εταιρεία ήταν από τις πιο ευημερούσες και δυναμικά αναπτυσσόμενες στην περίοδο 2000-2003. Μετά όμως από έναν φορολογικό επανέλεγχο το 2003, η ρωσική κυβέρνηση βεβαίωσε φόρους και πρόστιμα που ανέρχονταν στο ποσό των 27 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η εταιρεία δεν μπορούσε να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της αυτές καθώς οι δραστηριότητές της είχαν ανασταλεί και ο επικεφαλής της αντιμετώπιζε σοβαρές κατηγορίες για τις οποίες δικάστηκε και φυλακίστηκε. Την 1^η Αυγούστου του 2006, η Yukos μπήκε από το δικαστήριο σε κατάσταση πτώχευσης. Τα περιουσιακά στοιχεία και οι περισσότερες δραστηγριότητές της πουλήθηκαν σε πολύ χαμηλές τιμές σε αντίστοιχες εταιρείες κρατικές, υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε καταδικάσει την εκστρατεία κατά της εταιρείας και αυτών που την διηύθυναν , αντιτείνοντας ότι (η εκστρατεία) είχε στηθεί αποκλειστικά για πολιτικούς λόγους και αποτελούσε προσβολή κατά των δικαιωμάτων του ανθρώπου [1].
Αλλά αν ψάξουμε λίγο τα πράγματα στο βάθος τους, θα ανακαλύψουμε μια τελείως άλλη αλήθεια. Ο Χοντορκόφσκι είχες συλληφθεί τη Σιβηρία, τον Οκτώβρη του 2003, γιατί δεν είχε καταβάλει βεβαιωμένους φόρους, όπως σωστά σημειώνει η Wikipedia. Αλλά παραλείπεται να αναφερθεί ότι ο Χοντορκόφσκι, στην ηλικία των 40, είχε βρεθεί από τη μια μέρα στην άλλη να είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στη Ρωσία με μια προσωπική περιουσία που εκτιμιόταν σε περίπου 15 δις δολάρια. Και ότι αυτό το είχε πετύχει, έχοντας ιδιοποιηθεί με παράνομες και αισχροκερδείς διαδικασίας ιδιοποίησης κρατικής περιουσίας. Συγκεκριμένα, ο Χοντορκόφσκι ¨αγόρασε» σε πλειστηριασμό που είχε οργανώσει ο ίδιος μέσω της τράπεζάς του, την Yukos για 309 εκατομμύρια δολάρια. Το 2003, η αξία της εταιρίας, είχε ήδη εκτιμηθεί για 45 δις δολάρια και η υπεραξία αυτή ασφαλώς δεν ε΄λιχε να κάνει με τις δικές του ικανότητες διαχείρισης.

Ο Χοντορκόφσκι ήταν ήδη γνωστός από το 1998, όταν είχε έρθει σε συμβιβασμό με ένα δικαστήριο στις ΗΠΑ, καθώς είχε κατηγορηθεί για ξέπλυμα μαύρου χρήματος μέσω της τράπεζάς του και της Τράπεζας της Νέας Υόρκης… Ήταν εμφανές ότι είχε ισχυρούς φίλους στις ΗΠΑ, σε αντίθεση με τον επικεφαλής της αμερικανικής τράπεζας που λίγο καιρό μετά δολοφονήθηκε από τους «θιγμένους πελάτες τους, τη ρώσικη μαφία των ναρκωτικών [2].
Αλλά υπάρχει και το καλύτερο. Ο Χοντορόφσκι, είχε καταφέρει να στήσει στη Δύση, ένα εντυπωσιακό δίκτυο δημοσίων σχέσεων. Με τα κλεμμένα από το ρωσικό λαό δισεκατομμύριά του, είχε καταφέρει να εξαγοράσει κάποιες φιλίες με μεγάλη επιρροή. Πάνω στα πρότυπα της «ανοιχτής κοινωνίας» του αμερικανού δισεκατομμυριούχου G. Soros, έστησε το δικό του δίκτυο που το βάφτισε «Ανοιχτή Ρωσία» και έβαλε στο διοικητικό συμβούλιο δύο δυτικούς εκπροσώπους με μεγάλη επιρροή: Τον Henry Kissinger και τον Jakob Rothchild. Με τη βοήθεια αυτών κατάφερε να μπει σε αρκετούς κύκλους επιρροής στην Ουάσιγκτον, από τους πιο ισχυρούς στους τομείς τόσο της οικονομίας όσο και της πολιτικής και να συνεργάζεται με προσωπικότητες όπως ο πατέρας Μπους και άλλοι.
Εν τούτοις, το μεγάλο έγκλημά του που τον έστειλε πίσω από τα σίδερα, ήταν το γεγονός ότι βρέθηκε στο επίκεντρο μιας συνομωσίας για πραξικόπημα, που υποστηρίχτηκε από τις ΗΠΑ, με στόχο να καταλάβει το αξίωμα του προέδρου της Ρωσίας, κατά την εκλογή στη Δούμα που είχε προβλεφθεί για το 2004. Ο Χοντορκόφσκι χρησιμοποίησε μεθοδικά τα δισεκατομμύριά του για να εξασφαλίσει έναν ικανοποιητικό αριθμό βουλευτών. Στόχος ήταν, με την κατάληψη της προεδρίας, να αλλάξει τη ρωσική νομοθεσία που δεν επέτρεπε την ιδιοκτησία ιδιωτών στα κοιτάσματα πετρελαίου και τους αγωγούς μεταφοράς.

Πρόσθετα σχεδίαζε να εμφανιστεί σαν αντίπαλος του Πούτιν στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές και να διεκδικήσει το αξίωμα του προέδρου της Ρωσίας. Την ίδια εποχή ο Πούτιν, είχε κλείσει μια άτυπη συμφωνία με τους επονομαζόμενους «ρώσους ολιγάρχες»,  που του είχε εξασφαλίσει την μυστική υποστήριξή τους. Σύμφωνα με τη συμφωνία αυτή, οι ολιγάρχες θα μπορούσαν να διατηρήσουν χωρίς συνέπειες την περιουσία τους, αν μετέφεραν ένα μέρος της σε ρωσικό έδαφος και με έναν όρο, να μην ανακατευτούν στην εσωτερική πολιτική της Ρωσίας με τη δύναμη των χρημάτων τους. Η πλειοψηφία τους είχε συμφωνήσει τότε, όπως και ο Χοντορκόφσκι. Και πράγματι, οι περισσότεροι παρέμειναν απλοί επιχειρηματίες… Όχι όμως και ο Χοντορκόφσκι.
Τέλος, τον καιρό της σύλληψής του, βρισκόταν σε συνομιλίες με τον George Bush τον πρεσβύτερο, τον πατέρα του τότε προέδρου G.W.Bush, για την πώληση του 40% της Yukos. Υποψήφιοι αγοραστές ήταν είτε η “Chevron”, η πρώην εταιρεία της Condolisa Rice, είτε η “Exxon Mobil”. Μια κίνηση που θα έδινε το μοιραίο χτύπημα στο μεγάλο πλεονέκτημα που η Ρωσία του Πούτιν σκόπευε να χρησιμοποιήσει για την ανάκαμψη της ετοιμοθάνατης οικονομίας της: Τις εξαγωγές πετρελαίου σε δολάρια, μέσω των κρατικής ιδιοκτησίας αγωγών και λιμανιών.
Στη διάρκεια της έρευνας για την υπόθεση Yukos, επιβεβαιώθηκε ότι ο Χοντορκόφσκι, είχε κλείσει μία ακόμα μυστική συμφωνία στο Λονδίνο, με τον Λόρδο Rothschild, όχι φυσικά για την προβολή της ρωσικής κουλτούρας μέσω της οργάνωσης «Ανοιχτή Ρωσία»[4]. Ο Χοντορκόφσκι, ήξερε φυσικά τους κινδύνους που διέτρεχε και είχε φροντίσει ώστε, σε περίπτωση αποτυχίας και σύλληψής του, το 40% των μετοχών του στη Yukos να περάσει στα χέρια του Rothschild. [5] 
Τα κροκοδείλια δάκρυα λοιπόν της Hillary Clinton και του Barak Obama για καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων του Χοντορόφσκι, κρύβουν ένα υπόστρωμα πολύ πιο βαθύ, για το οποίο προτιμούν να μην το συζητούν σε υψηλούς τόνους. Η Ουάσιγκτον χρησιμοποίησε το ρώσο ολιγάρχη στην προσπάθειά της να υλοποιήσει το στόχο της: να καταστρέψει αποφασιστικά την μόνη δύναμη στον πλανήτη που με τη στρατιωτική του ισχύ θα μπορούσε να βάλει εμπόδια στα σχέδια του αμερικανικού Πενταγώνου για την ολοκληρωτική κυριαρχία και έλεγχο σε όλο τον πλανήτη. Εάν δούμε τα γεγονότα από αυτή την οπτική γωνία, τα ωραία λόγια για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» παίρνουν μια τελείως διαφορετική σημασία.

Σημειώσεις του αρχικού κειμένου 
(1) Wikipedia, Yukos, accessed in http://en.wikipedia.org/wiki/Yukos
(2) David Kohn, Murder In Monaco: An American On Trial Is Ted Maher Guilty Of Arson?, February 4, 2003
(3) Dateline D.C., Soros and Khodorkovsky, TribLiveNews, November 16, 2003
(4) AFP, Arrested oil tycoon passed shares to banker, November 2, 2003, The Washington Times
(5) F. William Engdahl, Full Spectrum Dominance: Totalitarian Democracy in the New World Order, edition.engdahl, 2009, pp. 58-60.

Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται εδώ