KΟΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑΣ ΤΗΣ ΕΕ... Κλειδώνει τους λαούς στο στόχαστρο των μονοπωλίων

Η πάλη των λαών μπορεί να εμποδίσει και να ανατρέψει τα επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστών, ΕΕ και ΝΑΤΟ

Κεντρικό θέμα στη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών των 28 κρατών - μελών της ΕΕ, πριν λίγες μέρες στις Βρυξέλλες, ήταν η ενίσχυση της «Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας» (ΚΠΑΑ), του στρατιωτικού - πολεμικού βραχίονα της ΕΕ. Κατά τη συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναδείχτηκαν τόσο η κοινή επιδίωξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του να ενισχυθεί η επιθετικότητα της ΕΕ ενάντια στους λαούς, όσο και οι αντιθέσεις των κρατών - μελών, κυρίως των πιο ισχυρών, στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας.

Εχει τη σημασία του το γεγονός ότι για πρώτη φορά από την ψήφιση της Συνθήκης της Λισαβόνας υπήρξε χωριστή συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η οποία κατέλαβε ολόκληρη σχεδόν την πρώτη μέρα της Συνόδου, για την «Αμυνα» της ΕΕ.

Τι προέβλεπε η Συνθήκη της Λισαβόνας

Θυμίζουμε ότι με τη Συνθήκη της Λισαβόνας (όπως μετονομάστηκε το «ευρωσύνταγμα»), μεταξύ άλλων:
-- Εντάθηκε η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ.
-- H Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της ΕΕ συνδέθηκε στενότερα με το ΝΑΤΟ.
-- Η ΕΕ υιοθέτησε για τον εαυτό της το δόγμα των ΗΠΑ περί «προληπτικού πολέμου».
-- Καθιερώθηκε και θεσμικά η «ρήτρα αλληλεγγύης», που κατοχυρώνει το δικαίωμα της ΕΕ να παρεμβαίνει στρατιωτικά και πολιτικά στις εσωτερικές εξελίξεις ακόμη και των κρατών - μελών της, με πρόσχημα την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας».

Στιγμιότυπο από την πρόσφατη στρατιωτική άσκηση «ΤΑΛΩΣ 13» του ευρωενωσιακού «Σχηματισμού Μάχης HELBROC» στον οποίο συμμετέχουν και ελληνικές δυνάμεις

-- Περιορίστηκαν ακόμη περισσότερο τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών - μελών.-- Δυνάμωσαν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της ΕΕ, όπως οι Eυρωαστυνομία και Eurojust (υπηρεσία συντονισμού δικαστικών ερευνών), ο οργανισμός φύλαξης εξωτερικών συνόρων (FRONTEX), δημιουργήθηκαν νέοι, όπως η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία κ.ά.
Μαζί με τις προαναφερόμενες ρυθμίσεις, ιδιαίτερη σημασία είχε η πρόβλεψη της Συνθήκης της Λισαβόνας για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) της ΕΕ, με σκοπό την εναρμόνιση της εξωτερικής πολιτικής και των επεμβάσεων της λυκοσυμμαχίας, το συντονισμό της εξωτερικής πολιτικής των κρατών - μελών.

Αξονες και προσανατολισμοί της ΚΠΑΑ

Τα όσα υιοθετήθηκαν από τους αρχηγούς των «28» στις Βρυξέλλες την περασμένη βδομάδα σε σχέση με την Κοινή Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας (ΚΠΑΑ) αποτελούν έκφραση της αυξανόμενης επιθετικότητας του μονοπωλιακού χαρακτήρα της ΕΕ και της ενίσχυσης του αντιδραστικού χαρακτήρα της.
Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με κείμενό της ήδη από το Νοέμβρη του 2013, και με βάση τις προεργασίες και τις εκθέσεις προετοιμασίας της ΕΕ για τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκέμβρη, σημείωνε μεταξύ άλλων:
«Η συζήτηση για την ΚΠΑΑ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είναι η πρώτη μετά το 2008 και με βάση τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ του Δεκέμβρη του 2012 θα κινηθεί γύρω από 3 άξονες:

• Βελτίωση της αποτελεσματικότητας της ΚΠΑΑ.
• Προώθηση της ανάπτυξης των πολεμικών δυνατοτήτων της ΕΕ σε διεθνή κλίμακα.
• Ισχυροποίηση της αμυντικής βιομηχανίας στην ΕΕ.

Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής κυριάρχησαν οι συζητήσεις για ενίσχυση της επιθετικότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς, εν μέσω οξυμένων ενδοαστικών αντιθέσεων

Eurokinissi

Η ανάγκη αναδιάταξης σε πιο επιθετική κατεύθυνση της ΚΠΑΑ καθορίζεται από διάφορους παράγοντες, όπως η καπιταλιστική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, οι δυσκολίες της αστικής διαχείρισης, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης, η δυναμική εμφάνιση στο προσκήνιο των διεθνών ανταγωνισμών ανερχόμενων καπιταλιστικών χωρών, όπως αυτές της ομάδας BRICS (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Ν. Αφρική), ο προσανατολισμός του "αμυντικού δόγματος" των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού κ.ά. Κοινός παρονομαστής των επιδιώξεων των αστικών τάξεων των κρατών - μελών της ΕΕ και των πολιτικών εκπροσώπων τους είναι η ένταση της επιθετικότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς, στο εσωτερικό της και σε τρίτες χώρες, η μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και η αύξηση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της, ώστε να εξαπολύει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ευρώπη».Παραπέρα, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του Κόμματος αναλύοντας το χαρακτήρα της «ανανεωμένης» ΚΠΑΑ, έκανε σαφές ότι:
-- Πυλώνα της στρατιωτικής επιθετικής πολιτικής της ΕΕ συνεχίζει να αποτελεί το ΝΑΤΟ και η παραπέρα ανάπτυξη της στρατηγικής συνεργασίας των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ώστε να αυξηθεί η ισχύς πυρός των ιμπεριαλιστικών τους επεμβάσεων. Ωστόσο, η ΕΕ θέλει να αποκτήσει εκείνες τις στρατιωτικές δυνατότητες που θα της επιτρέπουν να ενεργεί και μόνη της, αυτοτελώς, χωρίς τη στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
-- Η γεωγραφική έκταση της ιμπεριαλιστικής δράσης της ΕΕ περιλαμβάνει κάθε σημείο του κόσμου. Γεωγραφικά, η ζώνη της ευθύνης της εκτείνεται πέραν της περιοχής της «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας» (Ανατολική Ευρώπη, Καύκασος, χώρες του Μαγκρέμπ, Μέση Ανατολή). Περιλαμβάνει και αυτούς που τώρα συχνά ονομάζονται «οι γείτονες των γειτόνων», στην υποσαχάρια Αφρική (Σαχέλ), στο Κέρας της Αφρικής, στον Κόλπο και σε μικρότερο βαθμό την Κεντρική Ασία.
-- Η ΕΕ επεκτείνει τις στρατιωτικές της δυνατότητες σε όλα τα πεδία ιμπεριαλιστικής παρέμβασης. Εκτός από τα μέχρι σήμερα παραδοσιακά, όπως «η καταπολέμηση της τρομοκρατίας», «η διασπορά όπλων μαζικής καταστροφής», πεδία δράσης αποτελούν «η ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της ΕΕ», «η μετανάστευση», «οι επιθέσεις στον κυβερνοχώρο», «η προστασία των διαστημικών δικτύων της ΕΕ», ακόμη και «οι κίνδυνοι που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή», όπως οι συγκρούσεις για το νερό ή άλλους φυσικούς πόρους. Οτιδήποτε μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για εξαπόλυση της δολοφονικής βαρβαρότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς, για την εξασφάλιση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Για το σκοπό αυτό, αξιοποιούνται εκτός από τις στρατιωτικές και οι λεγόμενες «μη στρατιωτικές» αποστολές της ΕΕ (π.χ. εκπαίδευση αστυνομικών δυνάμεων, καταπολέμηση της διαφθοράς, οικοδόμηση «δικαστικών θεσμών», πρόληψη συγκρούσεων κ.λπ.), που εξασφαλίζουν εγκατάσταση μηχανισμών της ΕΕ στις τρίτες χώρες μέχρι να επιτευχθούν οι στόχοι της ιμπεριαλιστικής επέμβασής της. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων αποστολών αποτελούν σήμερα η αστυνομικο-δικαστική αποστολή EULEX της ΕΕ στο Κόσσοβο, η EUTM για εκπαίδευση στρατιωτών στη Σομαλία, η EUCAP στο Νίγηρα.
Ενδεικτικά, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη Σύνοδο, στο πλαίσιο της ΚΠΑΑ, η ΕΕ έχει αναπτυγμένες αυτή τη στιγμή 7.000 προσωπικού σε δώδεκα «μη στρατιωτικές αποστολές» και σε τέσσερις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Ενταση της επιθετικότητας της λυκοσυμμαχίας

Οπως υπογραμμίζει το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ στην ανακοίνωσή του για την τελευταία Σύνοδο Κορυφής, «η ενίσχυση της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας της ΕΕ στοχεύει στην παραπέρα προσαρμογή των εθνικών αμυντικών δογμάτων, των εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων και των εξοπλισμών στους ιμπεριαλιστικούς στρατιωτικούς σχεδιασμούς της ΕΕ. Αυτοί οι σχεδιασμοί περιλαμβάνουν επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη, σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και αυτοτελώς, με στόχο τη διείσδυση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε νέες αγορές».
Για τα πεδία, τα μέσα και τους τρόπους δράσης, χαρακτηριστικά είναι τα ακόλουθα αποσπάσματα από τα Συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής:
«Μια αποτελεσματική ΚΠΑΑ ενισχύει την ασφάλεια των Ευρωπαίων πολιτών και συμβάλλει στην ειρήνη και τη σταθερότητα στη γειτονιά μας και στον ευρύτερο κόσμο. Αλλά το στρατηγικό και γεωπολιτικό περιβάλλον της Ευρώπης εξελίσσεται ταχέως. Οι αμυντικοί προϋπολογισμοί στην Ευρώπη είναι περιορισμένοι, περιορίζοντας τη δυνατότητα να αναπτύξουν και να διατηρήσουν τις στρατιωτικές της δυνατότητες».
«(...) Η ΕΕ και τα κράτη - μέλη πρέπει να ασκούν τις μεγαλύτερες ευθύνες για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, αν θέλουν να συμβάλουν στη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας μέσω της ΚΠΑΑ μαζί με τους βασικούς εταίρους, όπως τα Ηνωμένα Εθνη και το ΝΑΤΟ. Η ΚΠΑΑ θα συνεχίσει να αναπτύσσεται σε πλήρη συμπληρωματικότητα με το ΝΑΤΟ στο συμπεφωνημένο πλαίσιο της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ ΕΕ και ΝΑΤΟ και σε συμφωνία με την αυτονομία στη λήψη αποφάσεων και των αντίστοιχων διαδικασιών της. Αυτό απαιτεί να υπάρχουν τα απαραίτητα μέσα και να διατηρείται ένα επαρκές επίπεδο επενδύσεων (...) Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί τα κράτη - μέλη να εμβαθύνουν την αμυντική συνεργασία τους βελτιώνοντας την ικανότητά τους στη διεξαγωγή αποστολών και επιχειρήσεων, με την πλήρη αξιοποίηση συνεργιών, προκειμένου να βελτιωθεί η ανάπτυξη και διαθεσιμότητα των απαιτούμενων πολιτικών και στρατιωτικών μέσων και δυνατοτήτων, υποστηριζόμενη από μια πιο ολοκληρωμένη, αειφόρα, ανταγωνιστική και καινοτόμα Ευρωπαϊκή Αμυντική Τεχνολογική και Βιομηχανική Βάση».
Σε άλλο σημείο των Συμπερασμάτων, ακριβώς στο πλαίσιο των «περιορισμένων προϋπολογισμών» των κρατών - μελών και της ανάγκης «εμβάθυνσης της στρατιωτικής τους συνεργασίας», όλων των κρατών - μελών της ΕΕ, ή «προθύμων», ομάδων από κράτη - μέλη, προπαγανδίζεται ότι:
«Προσεγγίσεις συνεργασίας κατά τις οποίες πρόθυμα κράτη - μέλη ή ομάδες κρατών - μελών αναπτύσσουν μέσα και δυνατότητες με βάση κοινά πρότυπα ή αποφασίζουν κοινή χρήση, συντήρηση ή εκπαίδευση (...) Θα επιτρέψει στους συμμετέχοντες να επωφεληθούν από τις οικονομίες κλίμακας και την ενίσχυση της στρατιωτικής αποτελεσματικότητας».
Μιλώντας στη διάρκεια της Συνόδου, και αργότερα με δηλώσεις του στον Τύπο, ο Ελληνας πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, τάχθηκε υπέρ της ανάπτυξης αυτών των «συνεργιών» (στο πλαίσιο του λεγόμενου «Pooling and Sharing»), με το επιχείρημα ότι η χώρα δίνει το 6% του προϋπολογισμού της στην άμυνα και υποστηρίζοντας ότι η ανάπτυξη τέτοιων «συνεργασιών» μπορεί να μειώσει δαπάνες και να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα.
Αποσιώπησε βέβαια ότι η δαπάνη, οι ανάγκες που τη γεννούν, δεν έχουν να κάνουν με τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά με τις επιδιώξεις των ντόπιων μονοπωλίων και με τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η ένταξη της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τους σχεδιασμούς τους.

Με το βλέμμα (και) στο ΝΑΤΟ

Οι άμεσες ή έμμεσες αναφορές στο ΝΑΤΟ και σε άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στο κείμενο Συμπερασμάτων συνεχίζονται και παρακάτω: «Η Ενωση παραμένει απολύτως προσηλωμένη στη στενή συνεργασία με τους παγκόσμιους, υπερατλαντικούς και περιφερειακούς εταίρους της. Αυτή η συνεργασία πρέπει να αναπτυχθεί περαιτέρω σε ένα πνεύμα αμοιβαίας ενίσχυσης και συμπληρωματικότητας. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει τη σημασία της υποστήριξης των χωρών εταίρων και των περιφερειακών οργανώσεων, με την παροχή εκπαίδευσης, συμβουλών, εξοπλισμού και πόρων, ανάλογα με την περίπτωση (...)».
Ειδικά για τις σχέσεις με το ΝΑΤΟ δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι οι συζητήσεις για την ΚΠΑΑ, την πρώτη μέρα της Συνόδου, έγιναν παρουσία του ίδιου του γγ του ΝΑΤΟ, Αντερς Φο Ράσμουσεν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στη Σύνοδο καταγράφηκαν διαφοροποιήσεις στο αν η επιχειρησιακή δυνατότητα της ΕΕ πρέπει να συνεχίσει να αναπτύσσεται συμπληρωματικά με το ΝΑΤΟ ή αν θα αναπτυχθεί επί τη βάσει «δύο αυτόνομων αλλά συνεργαζόμενων μηχανισμών», σε μια προσπάθεια της ΕΕ να ενισχύσει παραπέρα τη θέση της στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Οι διαφοροποιήσεις αυτές είναι αναμενόμενες εφόσον η ΕΕ είναι μια ένωση κρατών με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης, διαφορετική ισχύ. Παρά την πολυδιαφημισμένη «ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική», το γεγονός είναι ότι οι κυβερνήσεις προσπαθούν μεν να αξιοποιήσουν την «ευρωπαϊκή» ομπρέλα, αλλά καθεμιά για λογαριασμό της δικής της αστικής τάξης, για διαφορετικά τμήματα του ευρωενωσιακού μεγάλου κεφαλαίου. Εξ ου και εκδηλώνονται διαρκώς διάφορες αντιθέσεις, όπως η αντίρρηση της Βρετανίας στη συγκρότηση του ευρωστρατού κ.ο.κ. Στο μοναδικό πράγμα που είναι «ενιαίοι» οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές είναι η επίθεσή τους ενάντια στους λαούς.
Αλλωστε, όπως τονίζει το ΚΚΕ στο Πρόγραμμά του, «με τη βαθιά κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου του 2008 - 2009, που σε αρκετές καπιταλιστικές οικονομίες ουσιαστικά δεν ξεπεράστηκε, έγινε πιο φανερή η τάση σημαντικών αλλαγών στο συσχετισμό μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, υπό την επίδραση του νόμου της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτή η τάση αφορά και τις ανώτερες βαθμίδες της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας.
(...) Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που οδήγησαν στο παρελθόν σε δεκάδες τοπικούς, περιφερειακούς και σε δύο παγκόσμιους πολέμους, συνεχίζουν να οδηγούν σε σκληρές συγκρούσεις, οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές, ανεξάρτητα από τη σύνθεση ή ανασύνθεση, τις αλλαγές στη δομή και στο πλαίσιο στόχων διεθνικών ιμπεριαλιστικών ενώσεων, τη λεγόμενη νέα "αρχιτεκτονική" τους. Αλλωστε, "ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα", ιδιαίτερα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και σημαντικών αλλαγών στο συσχετισμό των δυνάμεων του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπου το ξαναμοίρασμα των αγορών σπανίως γίνεται αναίμακτα.
Η περιοδική εκδήλωση των κρίσεων υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου θέτει σε δοκιμασία τη συνοχή της Ευρωζώνης, ως νομισματικής ένωσης οικονομιών κρατών - μελών με βαθιές ανισομετρίες στην ανάπτυξη και διάρθρωση της βιομηχανικής παραγωγής, στην παραγωγικότητα και τη θέση τους στην ευρωενωσιακή και στη διεθνή αγορά».
Η συζήτηση για τις σχέσεις ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ θα ξανανοίξει και θα ενταθεί το αμέσως επόμενο διάστημα, στη διάρκεια μάλιστα της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ (α' εξάμηνο 2014), καθώς ήδη προετοιμάζεται η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ που θα πραγματοποιηθεί το Σεπτέμβρη του 2014 στη Βρετανία, όπου θα εξεταστούν η νέα δομή της βορειοατλαντικής λυκοσυμμαχίας, τα επόμενα ευρύτερα πεδία δράσης της, στο πλαίσιο του ακόμα πιο επιθετικού δόγματος «ΝΑΤΟ 2020».

Οι άμεσοι στόχοι για το 2014

Με την ΚΠΑΑ ενισχύονται παραπέρα η δράση και οι υποδομές του περιλάλητου ευρωστρατού, των «Μάχιμων Σχηματισμών Δράσης» - «Battlegroups» όπως τους έχουν ονοματίσει.
Οι «28» δείχνουν τις επιδιώξεις τους ξεκάθαρα και στα εξής σημεία των Συμπερασμάτων: «Η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της πρέπει να είναι σε θέση να σχεδιάσουν και να αναπτύσσουν τα κατάλληλα πολιτικά και στρατιωτικά μέσα γρήγορα και αποτελεσματικά. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει την ανάγκη να βελτιωθούν οι δυνατότητες ταχείας αντίδρασης της ΕΕ, μεταξύ άλλων μέσω πιο ευέλικτων και διεκπεραιόμενων Battlegroups της ΕΕ, όποτε τα κράτη - μέλη το αποφασίζουν».
Σε αυτό το πλαίσιο, για το 2014, και ειδικά για το εξάμηνο της Ελληνικής Προεδρίας, βάζουν σειρά άμεσων στόχων:
-- Μέχρι τον Ιούνη να καταρτιστεί «στρατηγική ασφάλειας για τα θαλάσσια σύνορα της ΕΕ» (με προσχήματα, π.χ., την πειρατεία, τις μεταναστευτικές ροές κ.λπ.).
-- «Αυξημένες συνέργειες» με τις αρχές ασφάλειας και τις δικαστικές αρχές για θέματα που επαναφέρουν κάθε λίγο στο προσκήνιο, με στόχο τον «εχθρό λαό», όπως την «τρομοκρατία» και την «παράνομη μετανάστευση».
-- «Περαιτέρω ενίσχυση της συνεργασίας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της ασφάλειας της Ενέργειας», για να διασφαλιστούν τα δίκτυα Ενέργειας, ζήτημα που «καίει» τα μονοπώλια.
Βάζουν και μεσο-μακροπρόθεσμους στόχους, όπως: Ανάπτυξη μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο διάστημα 2020 - 2025, δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού των ευρωενωσιακών αεροσκαφών από αεροπλάνα - τάνκερ, στόχος που προϊδεάζει για επιχειρήσεις σε μεγάλη απόσταση, πολύ πέρα από τα σύνορα της ΕΕ, εξελιγμένη δορυφορική επικοινωνία κ.ά.
Οσον αφορά την πολεμική βιομηχανία, οι «28» προπαγανδίζουν ότι «πρέπει να ενδυναμωθεί προκειμένου να εξασφαλίζει την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του εφοδιασμού, παραμένοντας ταυτόχρονα ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο».
Ωστόσο, ειδικά σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα, η καπιταλιστική κρίση αξιοποιείται για να επιταχυνθούν η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς, η συγκεντροποίηση κεφαλαίου και η προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Αποτέλεσμα αυτών των σχεδιασμών είναι η συρρίκνωση και η διάλυση εθνικών αμυντικών βιομηχανιών, όπως τα ΕΑΣ και οι άλλες αμυντικές βιομηχανίες στη χώρα μας.
Η ουσία που προσπαθούν να κρύψουν τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, τόσο οι κυβερνώντες, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση, είναι ότι οι «28» προσανατολίζονται στην ανάγκη τόνωσης της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, πάνω στα κουφάρια των δικαιωμάτων των εργαζομένων και πάντα στο πλαίσιο που επιβάλλουν και στο συγκεκριμένο θέμα οι έντονες ανισομετρίες στο εσωτερικό της ΕΕ, με συγκέντρωση των βαριών βιομηχανιών του κλάδου στις χώρες του «βορρά».

Η ελληνική συμμετοχή

Με ευθύνη των κυβερνήσεων, και για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις έχουν τη δική τους ενεργό συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της ΕΕ.
Μεταξύ άλλων τρόπων με τους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα στους στρατιωτικούς σχηματισμούς της λυκοσυμμαχίας, ξεχωρίζει ο «Σχηματισμός Μάχης HELBROC» της ΕΕ, όπου συμμετέχουν δυνάμεις από Ελλάδα, Κύπρο, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία.
Πρόσφατα, τον Οκτώβρη, η HELBROC πραγματοποίησε τη διακλαδική πολυεθνική στρατιωτική άσκηση «ΤΑΛΩΣ 13» στην έδρα της 71ης αερομεταφερόμενης ταξιαρχίας στη Νέα Σάντα Κιλκίς. Ασκηση που εντάσσεται ακριβώς στο πλαίσιο διαμόρφωσης στρατιωτικών δυνάμεων με ετοιμότητα για άμεση συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπου Γης, υπό την ομπρέλα βέβαια των γνωστών επιχειρημάτων περί «παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας» και «προστασίας του άμαχου πληθυσμού».
Οπως σημειωνόταν χαρακτηριστικά στη σχετική ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, σκοπός της άσκησης ήταν «η προετοιμασία αξιολόγησης - πιστοποίησης του σχηματισμού ενόψει της διάθεσής του στην ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2014».
Το σενάριο της άσκησης ήταν επίσης χαρακτηριστικό και πολυχρησιμοποιημένο από τους ιμπεριαλιστές, όχι σε ασκήσεις, αλλά σε πραγματικές στρατιωτικές επεμβάσεις που πραγματοποίησαν για την προάσπιση των δικών τους συμφερόντων.
Σύμφωνα με αυτό, η ύπαρξη κάποιας μειονότητας σε μία χώρα και η διεκδίκηση ανεξαρτησίας από «ομάδες ατάκτων» γίνονται αιτία πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ δύο γειτονικών χωρών, που ακολουθείται από παρέμβαση της «διεθνούς κοινότητας». Στο πλαίσιο αυτό, οι δυνάμεις της HELBROC (ως κομμάτι των δυνάμεων της ΕΕ) αποστέλλονται στις εμπόλεμες χώρες μετά από αίτημα του ΟΗΕ, με σκοπό την επίβλεψη κατάπαυσης πυρός που έχει επιτευχθεί, την προστασία Ευρωπαίων πολιτών, την επίβλεψη διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας και την προστασία αμάχων.
Πανομοιότυπες καταστάσεις δηλαδή και πανομοιότυπα «επιχειρήματα» με αυτά που χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστές για να δικαιολογήσουν τις επεμβάσεις τους, που οδήγησαν σε αιματοκύλισμα των λαών σε πάμπολλες περιπτώσεις...

Οι τέτοιες εξελίξεις και αποφάσεις τίποτε το θετικό δεν προοιωνίζονται για τα λαϊκά συμφέροντα. Μόνο την εξουσία των μονοπωλίων εξυπηρετούν, βάζοντας τους λαούς, και τον ελληνικό, στη δίνη επικίνδυνων ανταγωνισμών και συγκρούσεων.

Μόνη λύση είναι η οριστική απαλλαγή από τα δεσμά της ΕΕ και της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου, μέσα από τη συγκρότηση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας που θα ανοίξει δρόμο για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, σε ρήξη με τα μονοπώλια, σε αντιδιαστολή και σύγκρουση με τον κάθε υπερασπιστή του «ευρωμονόδρομου».

Παρόμοια θέματα στο Ριζοσπάστη:

19/12/2013

 -- Επί τάπητος η παραπέρα στρατιωτικοποίηση της λυκοσυμμαχία

Αναδημοσίευση από rizospastis.gr