Γράφει ο Robert Parry.
Απόδοση στα ελληνικά: Κ.Χ.
Δείτε το πρωτότυπο εδώ
Μέσα στην
καλοκαιρινή βιασύνη να καταλογιστούν ευθύνες σχετικά με την επίθεση με αέριο
σαρίν στις 21 Αυγούστου στη Συρία, Η New York Times συντάχτηκε
με τον γενικό κλίμα υστερίας που κατηγορούσε το καθεστώς Άσσαντ, δημοσιεύοντας
έναν αναλυτικό χάρτη τομέων, που έδειχνε τα σημεία από όπου υποτίθεται ότι
είχαν εκτοξευτεί οι ρουκέτες. Μια «υπόθεση» που τώρα βέβαια έχει καταρρεύσει.
Ο κ. Ake Sellstrom, επι
κεφαλής της αποστολής των Ηνωμένων Εθνών για την έρευνα σχετικά με τη χρήση χημικών
όπλων στη Συρία, συμφωνεί ότι ο «χάρτης ανάλυσης τομέων» - το βασικό στοιχείο
με το οποίο η NYT κατηγόρησε τη Συριακή Κυβέρνηση για
τη θανατηφόρο επίθεση της 21ης Αυγούστου με σαρίν – δεν αντέχει σε
σοβαρή κριτική.
Αντίθετα, ο Sellstrom είπε ότι
δέχεται σαν ακριβείς άλλες αναλύσεις που εκτιμούν την εμβέλεια των ρουκετών στα
δύο περίπου χιλιόμετρα. «Δύο χλμ. είναι πολύ λογικό να σκεφτεί κανείς» είπε,
σημειώνοντας ότι η ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ είχε συμβουλευτεί τους δικούς της ειδικούς σχετικά με το θέμα. «Αν
προσομοιώσει κανείς την τροχιά των ρουκετών, δεν φαίνεται αυτή να συμπίπτει με
αυτό που δείχνει η αναφορά» (σ.μ. εννοεί της ΝΥΤ).
Με άλλα
λόγια, ο επικεφαλής της αποστολής και συγγραφέας της επίσημης αναφοράς του ΟΗΕ
για το περιστατικό της 21ης Αυγούστου, αμφισβητεί την πολυδιαφημισμένη «αναφορά τομέων» του
πρωτοσέλιδου άρθρου της εφημερίδας και του «Παρατηρητήριου Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων», που από την πρώτη στιγμή πιέζει για μια στρατιωτική επέμβαση των
ΗΠΑ στη Συρία.
Σύμφωνα με την διαβόητη «ανάλυση τομέων» που δημοσίευσαν,
υποτίθεται ότι δύο από τις τροχιές των ρουκετών, ενέπλεκαν μία επίλεκτη Συριακή
μονάδα, την 104η Ταξιαρχία της Προεδρικής Φρουράς, που στρατοπέδευε
βορειοδυτικά της Δαμασκού, κοντά στο Προεδρικό Μέγαρο.
Καθώς οι δύο
πύραυλοι ήταν μικρής εμβέλειας, πολύ μικρότερης από 9.5χλμ. – και η μία μάλιστα
από αυτές χτύπησε κατά την κάθοδό της σε ένα κτίριο, με αποτέλεσμα να καταστούν
μάταιη κάθε προσπάθεια για τον προσδιορισμό της τροχιάς της – η ανάλυση της
εφημερίδας και του Παρατηρητήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΠΑΔ) είχε ουσιαστικά
αναιρεθεί, αν και τόσο η ΝΥΤ όσο και άλλα αμερικανικά ειδησεογραφικά μέσα,
έχουν αποκρύψει την αποκάλυψη αυτή από την αμερικανική κοινή γνώμη.
Αντί να
λειτουργήσουν έντιμα και με σεβασμό προς το κοινό τους, και να αξιολογήσουν
δίκαια και ανοιχτά τις ενδείξεις τους, η ΝΥΤ και τα περισσότερα από τα
αμερικανικά ΜΜΕ, απλά ανέλαβαν για μια ακόμα φορά τους ρόλους του προπαγανδιστή
που είχαν παίξει με τόσο καταστροφικό τρόπο πριν μια δεκαετία, στην
προετοιμασία προς τον πόλεμο του Ιράκ. Στην περίπτωση της Συρίας, το γεγονός
της αλλαγής γνώμης του Προέδρου Ομπάμα στο τελευταίο λεπτό, από το να διατάξει
ένα χτύπημα αντιποίνων, απέτρεψε τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις να εμπλακούν
σε έναν ακόμα πόλεμο.
Η επιμονή στο ψέμμα και οι αδήλωτοι σκοποί.
Παρά την
κατάρρευση των ισχυρισμών της ΝΥΤ και του ΠΑΔ σχετικά με την «ανάλυση τομέων»
τους – και τη συνεχιζόμενη αποτυχία της κυβέρνησης Ομπάμα να παρουσιάσει
δημόσια κάποιες ενδείξεις που να υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς της για την
ενοχή της Συριακής κυβέρνησης – η Πρεσβευτής των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη, Samantha Power και άλλοι ανώτεροι
αξιωματούχοι συνεχίζουν να επιμένουν ότι το καθεστώς του Προέδρου Άσσαντ είναι
ένοχο για την επίθεση της 21ης Αυγούστου.
Αλλά οι
επιθεωρητές των Ηνωμένων Εθνών έχουν εκφράσει την αβεβαιότητά τους γύρω από το
ποιος έκανε την επίθεση.. Ο κ. Sellstrom παραδέχτηκε στη συνέντευξη τύπου: «
Δεν έχω καμιά πληροφορία που θα μπορούσε να σταθεί σε ένα δικαστήριο». Επίσης
δήλωσε στη δημοσιογράφο της Wall Street Journal (WSJ), Joe Lauria, ότι και οι
δύο εμπόλεμες πλευρές είχαν την ευκαιρία, αλλά και την δυνατότητα να διεξάγουν
επιθέσεις με χημικά όπλα. [WSJ, Dec. 16, 2013].
Οι δηλώσεις
του Sellstrom δυναμιτίζουν ακόμα περισσότερο την
επιφανειακή βεβαιότητα των αμερικανών αξιωματούχων που έχουν ισχυριστεί ότι
μόνο το καθεστώς Άσσαντ θα μπορούσε να είναι υπεύθυνο για μια επίθεση με σαρίν.
Η ομάδα του Sellstrom είχε ήδη
ενδείξεις από άλλα περιστατικά με σαρίν στη Συρία, που έδειχναν ότι οι
ανταρτικές δυνάμεις είχαν αναπτύξει την ικανότητα παραγωγής και χρήσης χημικών.
Υπήρχε όμως και
το πρόσθετο στοιχείο ότι η εμβέλεια των ρουκετών μόλις ξεπερνούσε τα δύο χιλιόμετρα
καθώς και το πρόβλημα ότι η μία από τις δύο χτύπησε το κτίριο κατά την κάθοδό της,
ακυρώνοντας έτσι κάθε ακρίβεια στους υπολογισμούς για την πιθανή διαδρομή της.
Επί πλέον, η αναφορά «ανάλυσης τομέων» της ΝΥΤ και του ΠΑΔ, υπονομεύτηκε
περισσότερο από το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν καθόλου ίχνη του σαρίν στο σημείο της
πτώσης της ρουκέτας, στην Μοανταμίγια, νότια της Δαμασκού.
Η μόνη
ρουκέτα που προφανώς περιείχε σαρίν, ήταν εκείνη που έπεσε στην Ζαμάλκα,
ανατολικά της Δαμασκού. Λογικά, είναι αδύνατον να κάνουμε «ανάλυση τομέων» για
περισσότερες ρουκέτες που μετέφεραν σαρίν, αν τελικά υπήρχε μια μόνο τέτοια.
Έτσι, το
πρωτοσέλιδο άρθρο
της ΝΥΤ, στις 17 Σεπτεμβρίου, με την υποτιθέμενη «ανάλυση τομέων» έμεινε να μας
θυμίζει την παλιά ιστορία του Σεπτεμβρίου 2002, με τον περίφημο πια «σωλήνα από
αλουμίνιο». Ένα τελείως αποπροσανατολιστικό άρθρο που ταίριαξε γάντι με τη
στρατηγική δημοσίων σχέσεων του G.W.Bush, στην προσπάθεια να χειραγωγήσει
τον αμερικανικό λαό, ώστε να υποστηρίξει μια απρόκλητη εισβολή στο Ιράκ. Τώρα,
οι Τάιμς παίζουν έναν παρόμοιο ρόλο στην προπαγάνδα ενάντια στη Συρία.
Αν θέλανε να
τηρήσουν έστω κάποια προσχήματα ελάχιστης δημοσιογραφικής ηθικής, θα έπρεπε να
δημοσιεύσουν ένα νέο άρθρο που να ενσωματώνει τα νεότερα στοιχεία που έχουν προκύψει,
- συμπεριλαμβάνοντας τώρα και τις δηλώσεις του υπευθύνου των επιθεωρητών του
ΟΗΕ – ότι η ιστορία με την «ανάλυση τομέων» ήταν μια ανοησία. Αλλά οι Τάιμς
απλά συνεχίζουν να δημοσιεύουν μονόπλευρα άρθρα, που κατηγορούν το καθεστώς
Άσσαντ σαν υπεύθυνο για την επίθεση της 21ης Αυγούστου.
Σημείωση:
Για
περισσότερες πληροφορίες γύρω από το θέμα δείτε τους παρακάτω συνδέσμους:
- “A Dodgy Dossier on Syrian War”; “Murky Clues From UN’s Syria Report”; “Obama Still Withholds Syria Evidence”; “How US Pressure Bends UN Agencies”; “Fixing Intel Around the SyriaPolicy.”
- Τέλος, ενδιαφέροντα στοιχεία για παλιότερες εποχές αλλά και για την
οικογένεια Μπους, παρουσιάζουν τα τρία βιβλία του δημοσιογράφου ερευνητή Robert Parry, γνωστού από τη δεκαετία του 80 και την υπόθεση «Ιράν-κόντρας»
No comments:
Post a Comment